ពេលខ្ញុំនៅក្នុងសួនទាហានបានមកចាប់ខ្ញុំទោះបីខ្ញុំគ្មានទោសពៃរ៍អ្វីក៏ដោយ។ ពួកគេបាននាំខ្ញុំទៅបន្ទប់របស់លោកពីឡាត់។ ខ្ញុំឈរនៅចំពោះមុខអ្នកចោទប្រកាន់ខ្ញុំ។ លោកពីឡាតក៏ចាប់ខ្ញុំហើយវាយនឹងរំពាត់។ ខ្សែភ្នែកបានចាក់ចូលយ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងខ្នងខ្ញុំនៅពេលខ្ញុំវាយអ្នក។ បន្ទាប់មកពួកទាហានបានដោះខ្ញុំចេញតែអាវពណ៌ក្រហមទុំលើខ្ញុំ។ ពួកគេបានបំពាក់មកុដបន្លាមួយនៅលើក្បាលខ្ញុំ។ ឈាមហូរចុះមកលើមុខខ្ញុំ ... គ្មានសម្រស់ណាដែលអ្នកគួរប្រាថ្នាចង់បានខ្ញុំទេ។

ពួកទាហាននាំគ្នាចំអកដាក់ខ្ញុំដោយពោលថា៖ «សូមគោរពថ្វាយបង្គំស្ដេចយូដា! ពួកគេបាននាំខ្ញុំនៅមុខហ្វូងមនុស្សដែលស្រែកដោយស្រែកថា“ ឆ្កាងទ្រង់។ ឆ្កាងទ្រង់»។ ខ្ញុំឈរនៅទីនោះដោយស្ងៀមស្ងាត់បង្ហូរឈាមស្នាមជាំនិងវាយដំ។ រងរបួសដោយសារអំពើរំលងរបស់អ្នកដែលត្រូវជាំដោយព្រោះអំពើទុច្ចរិតរបស់អ្នក។ ស្អប់ខ្ពើមនិងបដិសេធពីបុរស។ ពីឡាតចង់ដោះលែងខ្ញុំប៉ុន្តែបានចុះចាញ់នឹងសម្ពាធពីហ្វូងមនុស្ស។ «ចូរយកទ្រង់ហើយឆ្កាងទ្រង់ត្បិតខ្ញុំពុំឃើញមានកំហុសអ្វីនៅក្នុងទ្រង់ទេ»។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេ។ បន្ទាប់មកព្រះអង្គបានបញ្ជូនខ្ញុំទៅឆ្កាង។

អ្នកបាននៅក្នុងគំនិតខ្ញុំពេលខ្ញុំយកឈើឆ្កាងរបស់ខ្ញុំឡើងភ្នំឯកោទៅហ្គូលូថា។ ខ្ញុំបានធ្លាក់ចុះក្រោមទំងន់របស់វា។ វាជាក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំចំពោះអ្នកហើយការធ្វើឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតាខ្ញុំដែលផ្ដល់កម្លាំងដល់ខ្ញុំឱ្យទ្រទម្ងន់ក្រោមបន្ទុកធ្ងន់របស់វា។ នៅទីនោះខ្ញុំបានទទួលទុក្ខព្រួយរបស់អ្នកហើយខ្ញុំបានយកទុក្ខសោករបស់អ្នកដាក់ជីវិតខ្ញុំសំរាប់អំពើបាបរបស់មនុស្ស។