Φωτογραφίες για ψυχές

Οι άγγελοι ήρθαν και με κατέστησαν στην παρουσία του Θεού, αγαπητή μαμά. Με έφεραν όπως έκανες όταν θα κοιμηθώ. Ξύπνησα στα χέρια του Ιησού, εκείνου που έδωσε τη ζωή Του για μένα!

Είναι τόσο όμορφο εδώ, μαμά. τόσο όμορφο, όπως πάντα είπατε! Ένας καθαρός ποταμός νερού της ζωής, καθαρός ως κρύσταλλος, προχωρώντας από το θρόνο του Θεού.

Έτσι συγκλονισμένοι με την αγάπη Του ήταν εγώ, αγαπητή μαμά! Φανταστείτε τη χαρά μου, βλέποντας τον Ιησού πρόσωπο με πρόσωπο! Το χαμόγελό του - τόσο ζεστό ... Το πρόσωπό του - τόσο ακτινοβόλο ... "Καλώς ήλθατε στο σπίτι το παιδί μου!" Είπε με τρυφερότητα.

Μη λυπάσαι για μένα, μαμά. Μπορώ να τρέξω και να χορέψω και να τραγουδώ! Νιώθω τόσο ελαφρύ στα πόδια μου, όπως ονειρεύομαι, μαμά! Μερικές φορές γελάω καθώς χορεύω με την παρουσία των αγγέλων. Η κατάρα του θανάτου έχει χάσει το τσίμπημά του.

Μη φωνάζετε για μένα, μαμά. Τα δάκρυ σου πέφτουν σαν την καλοκαιρινή βροχή. Ο θάνατος είναι θλιβερός με το χωρισμό του. Κρατήστε για λίγο, αλλά όχι σαν εκείνοι που κραυγάζουν μάταια.

Αν και ο Θεός με κάλεσε στο σπίτι τόσο νωρίς, με τόσα πολλά όνειρα, τόσα πολλά τραγούδια που δεν ήταν καλά, θα είμαι στην καρδιά σου, στις αγαπημένες σου μνήμες. Οι στιγμές που είχαμε θα σας μεταφέρουν.

Θυμάσαι, μαμά, όταν θα έφτασα στο κρεβάτι στο κρεβάτι σου; Θα μου πείτε ιστορίες για τον Ιησού και την αγάπη που είχε για μας.

Κοίταξα στο πρόσωπό σου και είπα, καθώς με διάβασες από το φως των κεριών. "Θα έρθουν οι άγγελοι να με μεταφέρουν και στο σπίτι μου, μαμά;" Κοιτάξατε τσακιστικά, γεμίζοντας τα μαλλιά μου. "Ναι, ο μικρός μου άγγελος, αλλά πρέπει να περιμένεις. Εμπιστευτείτε τον ως Σωτήρα σας και στο αίμα Του που ρίχτηκε για σας. "

Στα γόνατα που λυγίσατε, προσευχθήκατε για μένα, ένα δάκρυ πιτσιλωμένο στο μάγουλό σας. «Ήταν αυτή η μαμά δάκρυ;» Σας ρώτησα μαλακά. Κοιτάξατε μακριά από μένα. Ένας τρυφερός αναστεναγμός ξεφύγει από τα χείλη σου ... συγκεντρώνοντας τις σκέψεις σου μαζί ... "Ναι, ο μικρός μου άγγελος, δάκρυα στην καρδιά μου πηδάει τις προσευχές μου", είπατε απαλά, φιλώντας με καληνύχτα.

Θυμάμαι εκείνες τις νύχτες, τις αγαπημένες σου ιστορίες. Τα νοσταλγικά της μαμάς που μου έβαλα στην καρδιά μου. Στο σκοτάδι η θανάτωση της θύρας του μπαμπά αντανακλούσε τη μέθη του τη νύχτα. Μέσα από τα λεπτά τοιχώματα θα μπορούσα να ακούσω να κλάψεις. Ένας άγγελος κλαίει, η μαμά μου. "Φροντίστε τη μαμά ...", ζήτησα μαλακά το Θεό, ποτίζοντας τις προσευχές μου με δάκρυα.

Εκείνο το βράδυ, όταν προσευχθήκατε για μένα, κατέβηκα στα γόνατά μου. Το φως του φεγγαριού χόρεψε στα ξύλινα πατώματα όταν ζήτησα από τον Θεό να με σώσει. Αν και δεν ήξερα τι να πει στην αρχή, θυμάμαι τι είπατε. Προσευχηθείτε από την καρδιά σας, αγαπητέ παιδί, είπατε τρυφερά γυρίζοντας στην πόρτα για να φύγετε.

"Αγαπητέ Ιησού, είμαι αμαρτωλός. Λυπάμαι για τις αμαρτίες μου. Λυπάμαι που ήταν τόσο έντονοι για σας όταν σας καρφώθηκαν στο δέντρο. Ελάτε στην καρδιά μου, Κύριε Ιησού, και αν έρθουν οι άγγελοι, με πάρτε στον ουρανό μαζί σας. Και ο Ιησούς, ακούω τη μαμά να κλαίει. Παρακολουθήστε την ενώ κοιμάται. Συγχωρήστε τον μπαμπά για να είναι τόσο έντονος, όπως Με συγχωρήσατε. Στο όνομα του Ιησού. Αμήν."

Ο Ιησούς ήρθε στη ζωή μου εκείνη τη νύχτα, αγαπητή μαμά! Στο σκοτάδι θα μπορούσα να νιώσω χαμόγελο. Οι καμπάνες χτύπησαν για μένα στον ουρανό! Το όνομά μου γραμμένο στο Βιβλίο της Ζωής.

Έτσι μην κλαις για μένα, αγαπητή μαμά. Είμαι εδώ στον ουρανό εξαιτίας σας. Ο Ιησούς σας χρειάζεται τώρα, γιατί υπάρχουν οι αδελφοί μου. Υπάρχει περισσότερη δουλειά στη γη για να το κάνετε.

Μια μέρα, όταν τελειώσει η δουλειά σου, οι άγγελοι θα έρθουν να σε φέρουν. Ασφαλώς στην αγκαλιά του Ιησού, Αυτού που αγαπούσε και πέθανε για σένα.

Αγαπητή ψυχή,

Έχετε τη διαβεβαίωση ότι όταν πεθάνετε θα είστε παρόντες στον Κύριο στον ουρανό; Ο θάνατος για έναν πιστό είναι μόνο μια πόρτα που ανοίγει στην αιώνια ζωή.

Εκείνοι που παίρνει ο ύπνος στον Ιησού πρέπει να επανενωθεί με τους αγαπημένους τους στον ουρανό. Εκείνοι που βάλατε στον τάφο με δάκρυα, θα τους συναντήσετε ξανά με χαρά! Αχ, να δούμε το χαμόγελό τους και την αίσθηση αφής τους ... ποτέ σε ένα μέρος και πάλι!

Ωστόσο, εάν δεν πιστεύετε στον Κύριο, θα πάτε στον άδη. Δεν υπάρχει ευχάριστος τρόπος να το πούμε.

Η Γραφή λέει, "Γιατί όλοι έχουν αμαρτήσει, και έρχονται μακριά από τη δόξα του Θεού." ~ Ρωμαίους 3: 23

"Ότι αν ομολογήσεις με το στόμα σου τον Κύριο Ιησού και θα πιστέψεις στην καρδιά σου ότι ο Θεός τον έχει αναστήσει από τους νεκρούς, θα σωθείς." ~ Ρωμαίους 10: 9

Μην κοιμηθείτε χωρίς τον Ιησού μέχρι να είστε σίγουροι για μια θέση στον ουρανό.

Απόψε, αν θέλετε να λάβετε το δώρο της αιώνιας ζωής, πρώτα πρέπει να πιστέψετε στον Κύριο. Πρέπει να ζητήσετε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες σας και να εμπιστευθείτε τον Κύριο. Για να είστε πιστός στον Κύριο, ζητήστε αιώνια ζωή. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος στον ουρανό, και αυτό είναι μέσω του Κυρίου Ιησού. Αυτό είναι το υπέροχο σχέδιο σωτηρίας του Θεού.

Μπορείτε να ξεκινήσετε μια προσωπική σχέση μαζί Του, προσευχόμενος από την καρδιά σας μια προσευχή όπως η ακόλουθη.

"Ω Θεέ, είμαι αμαρτωλός. Έχω αμαρτωλή όλη μου τη ζωή. Συγχώρεσέ με, Κύριε. Λαμβάνω τον Ιησού ως Σωτήρα Μου. Τον εμπιστεύομαι ως Κύριό μου. Σας ευχαριστώ που με αποθηκεύσατε. Στο όνομα του Ιησού, Αμήν. "

Εάν δεν έχετε λάβει ποτέ τον Κύριο Ιησού ως προσωπικό σας Σωτήρα, αλλά Τον έχετε λάβει σήμερα αφού διαβάσατε αυτήν την πρόσκληση, ενημερώστε μας. Θα θέλαμε πολύ να ακούσουμε από εσάς.

Μια επιστολή από την κόλαση

«Και στην κόλαση υψώνει τα μάτια του, είναι βασανισμένος, και βλέπει τον Αβραάμ μακριά, και τον Λάζαρο στην αγκαλιά του. Και φώναξε και είπε: Πατέρα Αβραάμ, με έλεος, και στείλε τον Λάζαρο, για να βυθίσει το άκρο του δακτύλου του στο νερό, και να κρυώσει τη γλώσσα μου. γιατί βασανίζομαι σε αυτήν τη φλόγα. ~ Λουκάς 16: 23-24

Τότε είπε, Σας προσεύχομαι λοιπόν, πατέρα, για να τον στείλετε στο σπίτι του πατέρα μου: Επειδή έχω πέντε αδέλφια. ότι μπορεί να τους καταθέσει, μήπως έρθουν και σε αυτό το μέρος βασανιστηρίων. " ~ Λουκάς 16: 27-28

Απόψε, διαβάζοντας αυτή την επιστολή, η μητέρα, ο πατέρας, η αδελφή, ο αδελφός ή ο αγαπημένος φίλος ενός ατόμου θα γλιστρήσουν στην αιωνιότητα μόνο για να ανταποκριθούν στην απόφασή τους στην κόλαση.

Φανταστείτε να λαμβάνετε μια τέτοια επιστολή από έναν από τους αγαπημένους σας. Γράφτηκε από έναν νεαρό άντρα στη μητέρα του που φοβόταν τον Θεό. Πέθανε και πήγε στην κόλαση… Ας μην το πούμε για εσάς!

Μια επιστολή από την κόλαση

Αγαπητή μαμά,

Σας γράφω από το πιο φρικτό μέρος που έχω δει ποτέ και πιο φρικτό από αυτό που θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε. Είναι ΜΑΥΡΟ εδώ, έτσι DARK ότι δεν μπορώ ακόμη να δω όλες τις ψυχές που είμαι συνεχώς bumping σε. Γνωρίζω μόνο ότι είναι άνθρωποι σαν εμένα από το αίμα που σβήνει SCREAMS. Η φωνή μου έφυγε από τη δική μου ουρλιάζοντας, καθώς κλέβω από πόνο και πόνο. Δεν μπορώ ακόμη να φωνάξω για βοήθεια, και δεν έχει καμία χρησιμότητα ούτως ή άλλως, δεν υπάρχει κανένας εδώ που να έχει καμιά συμπόνια καθόλου για τη δύσκολη μου κατάσταση.

Ο ΠΟΝΟΣ και τα βάσανα σε αυτό το μέρος είναι απολύτως αφόρητα. Καταναλώνει έτσι κάθε σκέψη μου, δεν μπορούσα να ξέρω αν υπήρχε κάποια άλλη αίσθηση. Ο πόνος είναι τόσο σοβαρός, δεν σταματά ποτέ μέρα ή νύχτα. Η αλλαγή των ημερών δεν εμφανίζεται λόγω του σκοταδιού. Αυτό που μπορεί να είναι τίποτα περισσότερο από λεπτά ή και δευτερόλεπτα μοιάζει με πολλά ατελείωτα χρόνια. Η σκέψη αυτής της ταλαιπωρίας που συνεχίζεται χωρίς τέλος είναι περισσότερο από ό, τι μπορώ να αντέξω. Το μυαλό μου περιστρέφεται όλο και περισσότερο με κάθε στιγμή που περνά. Νιώθω σαν τρελός, δεν μπορώ καν να σκεφτώ καθαρά κάτω από αυτό το φορτίο σύγχυσης. Φοβάμαι ότι χάνω το μυαλό μου.

Ο φόβος είναι εξίσου κακός με τον πόνο, ίσως ακόμα χειρότερος. Δεν βλέπω πώς η δυσκολία μου θα μπορούσε να είναι χειρότερη από αυτό, αλλά είμαι σε συνεχή φόβο ότι μπορεί να είναι ανά πάσα στιγμή.

Το στόμα μου είναι ξεφλουδισμένο και θα γίνει όλο και περισσότερο. Είναι τόσο στεγνό που η γλώσσα μου διασπάται στην οροφή του στόματός μου. Θυμάμαι ότι ο παλαιός ιεροκήρυκας λέει ότι αυτός είναι ο λόγος που ο Ιησούς Χριστός υπέμεινε καθώς κρεμόταν στον παλιό αυτό τραχό σταυρό. Δεν υπάρχει ανακούφιση, ούτε μια σταγόνα νερού για να κρυώσει η πρησμένη γλώσσα μου.

Για να προσθέσω ακόμη περισσότερη δυστυχία σε αυτόν τον τόπο βασανιστηρίων, ξέρω ότι αξίζω να είμαι εδώ. Μου τιμωρούνται δίκαια για τις πράξεις μου. Η τιμωρία, ο πόνος, η ταλαιπωρία δεν είναι χειρότερη από ό, τι δικαιούμαι, αλλά παραδέχοντας ότι τώρα δεν θα ανακουφίσει ποτέ την αγωνία που καίγεται αιώνια στην άθλια ψυχή μου. Μισώ τον εαυτό μου που διέπραξα τις αμαρτίες για να κερδίσω μια τόσο φρικτή μοίρα, μισώ τον διάβολο που με εξαπάτησε, ώστε να καταλήξω σε αυτό το μέρος. Και όσο ξέρω ότι είναι μια ανείπωτη κακία να σκεφτώ κάτι τέτοιο, μισώ τον ίδιο τον Θεό που έστειλε τον μοναδικό γιο του να με απαλλάξει από αυτό το μαρτύριο. Δεν μπορώ ποτέ να κατηγορήσω τον Χριστό που υπέφερε και αιμορραγεί και πέθανε για μένα, αλλά έτσι τον μισώ. Δεν μπορώ ούτε να ελέγξω τα συναισθήματά μου που ξέρω ότι είμαι κακός, άθλιος και κακός. Είμαι πιο κακός και κακός τώρα από ό, τι ήμουν ποτέ στη γήινη ύπαρξή μου. Ω, αν το είχα ακούσει.

Οποιοδήποτε γήινο μαρτύριο θα ήταν πολύ καλύτερο από αυτό. Για να πεθάνει ένας αργός θλιμμένος θάνατος από τον Καρκίνο. Να πεθάνουν σε ένα καίγοντας κτίριο ως θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων του 9-11. Ακόμη και να είναι καρφωμένοι σε ένα σταυρό αφού ξυλοκοπήθηκαν αμείλικτα όπως ο Υιός του Θεού. Αλλά για να τα επιλέξω πάνω από την παρούσα κατάσταση δεν έχω καμία εξουσία. Δεν έχω αυτή την επιλογή.

Τώρα καταλαβαίνω ότι αυτό το μαρτύριο και ο πόνος είναι αυτό που μου έδωσε ο Ιησούς. Πιστεύω ότι υπέφερε, άρπαξε και πέθανε για να πληρώσει για τις αμαρτίες μου, αλλά ο πόνος του δεν ήταν αιώνιος. Μετά από τρεις μέρες ανέβηκε στη νίκη επί του τάφου. Ω, πιστεύω ότι πιστεύω, αλλά δυστυχώς, είναι πολύ αργά. Όπως το παλιό τραγούδι πρόσκλησης λέει ότι θυμάμαι να ακούω τόσες φορές, είμαι "Μια μέρα πολύ αργά".

Είμαστε όλοι πιστοί σε αυτό το φοβερό μέρος, αλλά η πίστη μας είναι ΝΑΙ. Είναι πολύ αργά. Η πόρτα είναι κλειστή. Το δέντρο έχει πέσει, και εδώ θα βρίσκεται. Στην κόλαση. Έχασα για πάντα. Δεν υπάρχει ελπίδα, καμία άνεση, καμία ειρήνη, καμία χαρά.

Δεν θα υπάρξει ποτέ τέλος στα βάσανα μου. Θυμάμαι τον παλιό ιεροκήρυκα, όπως θα διάβαζε «Και ο καπνός του βασανισμού τους ανεβαίνει για πάντα: Και δεν έχουν ανάπαυση μέρα ούτε νύχτα»

Και αυτό είναι ίσως το χειρότερο πράγμα για αυτό το φοβερό μέρος. ΘΥΜΑΜΑΙ. Θυμάμαι τις υπηρεσίες της εκκλησίας. Θυμάμαι τις προσκλήσεις. Πάντα πίστευα ότι ήταν τόσο ακανθώδες, τόσο ηλίθιο, τόσο άχρηστο. Φάνηκε ότι ήμουν πολύ "σκληρός" για τέτοια πράγματα. Το βλέπω όλα διαφορετικά τώρα, μαμά, αλλά η αλλαγή καρδιάς μου δεν έχει σημασία σε αυτό το σημείο.

Έχω ζήσει σαν ανόητος, εγώ πρότεινα σαν ανόητος, πέθανα σαν ανόητος, και τώρα πρέπει να υποφέρω τα βάσανα και τη θλίψη ενός ανόητου.

Ω, μαμά, πόσο λείπει τόσο πολύ οι ανέσεις του σπιτιού. Ποτέ ξανά δεν θα ξέρω την τρυφερή χαϊδέλα σου πάνω από το φρύνο μου. Δεν υπάρχει ακόμα ζεστό πρωινό ή σπιτικό φαγητό. Ποτέ δεν θα αισθανθώ τη ζεστασιά του τζακιού σε μια νύχτα του χειμώνα. Τώρα η πυρκαγιά κατακλύζει όχι μόνο αυτό το σώμα που καταστρέφεται με πόνους πέρα από τη σύγκριση, αλλά η φωτιά της οργής ενός Παντοδύναμου Θεού καταναλώνει το πολύ εσωτερικό μου σώμα με μια αγωνία που δεν μπορεί να περιγραφεί σωστά σε οποιαδήποτε θνητή γλώσσα.

Επιθυμώ να περπατήσω μέσα σε ένα καταπράσινο λιβάδι την άνοιξη και να δω τα όμορφα λουλούδια, σταματώντας να πάρετε το άρωμα του γλυκού τους αρώματος. Αντ 'αυτού παραιτήθηκα από την καυτή μυρωδιά του θειούχου θείου και μιας θερμότητας τόσο έντονες ώστε όλες οι άλλες αισθήσεις απλώς αποτυγχάνουν.

Ω, μαμά, ως έφηβος, πάντα μίσησα να ακούω το θόρυβο και το φρικιασμό των μικρών μωρών στην εκκλησία, ακόμα και στο σπίτι μας. Νόμιζα ότι ήταν μια τέτοια ταλαιπωρία για μένα, ένας τέτοιος ερεθισμός. Πόσο καιρό θέλω να δω για μια σύντομη στιγμή ένα από αυτά τα αθώα μικρά πρόσωπα. Αλλά δεν υπάρχουν μωρά στην κόλαση, μαμά.

Δεν υπάρχουν Βίβλοι στην κόλαση, αγαπητή μητέρα. Οι μόνες γραφές μέσα στους τοξωτούς τοίχους των καταδικασμένων είναι εκείνοι που δακτύλιοι στα αυτιά μου, μια ώρα μετά την ώρα, μια στιγμή μετά από άσχημη στιγμή. Δεν προσφέρουν καθόλου άνεση, ωστόσο, και εξυπηρετούν μόνο για να μου θυμίσουν τι ήταν ένας ανόητος.

Αν δεν ήταν για τη ματαιοδοξία τους, μαμά, θα μπορούσατε διαφορετικά να χαίρεστε για να ξέρετε ότι υπάρχει μια ατελείωτη συνάντηση προσευχής εδώ στην Κόλαση. Δεν έχει σημασία, δεν υπάρχει κανένα Άγιο Πνεύμα να παρεμβαίνει για λογαριασμό μας. Οι προσευχές είναι τόσο άδειες, τόσο νεκροί. Δεν συνιστούν τίποτα περισσότερο από να φωνάζουν για έλεος που όλοι γνωρίζουμε ότι δεν θα απαντηθούν ποτέ.

Προειδοποιήστε τους αδελφούς μου μαμά. Ήμουν ο μεγαλύτερος και σκέφτηκα ότι έπρεπε να είμαι "δροσερός". Πες τους ότι κανείς στην Κόλαση δεν είναι δροσερός. Προειδοποιήστε όλους τους φίλους μου, ακόμα και τους εχθρούς μου, για να μην έρθουν και σε αυτό τον τόπο μαρτύρων.

Όσο φοβερό είναι αυτό το μέρος, μαμά, βλέπω ότι δεν είναι ο τελικός μου προορισμός. Καθώς ο Σατανάς γελάνε σε όλους μας εδώ και καθώς πλήθυναν συνεχώς σε αυτή τη γιορτή της δυστυχίας, μας υπενθυμίζουμε συνεχώς ότι κάποια μέρα στο μέλλον όλοι θα κληθούμε μεμονωμένα για να εμφανιστούμε ενώπιον του θρόνου του Παντοδύναμου Θεού.

Ο Θεός θα μας δείξει την αιώνια μοίρα μας γραμμένη στα βιβλία δίπλα σε όλα τα πονηρά έργα μας. Δεν θα έχουμε καμία υπεράσπιση, καμία δικαιολογία και τίποτα για να πούμε, εκτός από να ομολογήσουμε τη δικαιοσύνη της καταδίκης μας ενώπιον του ανώτατου δικαστή όλης της γης. Λίγο πριν βυθιστούμε στο τελικό προορισμό του μαρτύρου, στη Λίμνη της Φωτιάς, θα πρέπει να δούμε το πρόσωπο εκείνου που έτυχε πρόθυμα των ταλαιπωριών της κόλασης ώστε να μπορούμε να τα παραδώσουμε. Καθώς στέκεστε εκεί στην άγια παρουσία του για να ακούσετε τη δήλωση της καταδίκης μας, θα είστε εκεί μαμά για να δείτε όλα.

Παρακαλώ συγχωρέστε με για να κρέμεται το κεφάλι μου σε ντροπή, καθώς ξέρω ότι δεν θα μπορώ να αντέξω για να δούμε το πρόσωπό σας. Θα συμμορφωθείτε ήδη με την εικόνα του Σωτήρα και ξέρω ότι θα είναι περισσότερο από ό, τι μπορώ να σταθώ.

Θα ήθελα πολύ να εγκαταλείψω αυτό το μέρος και να έρθω μαζί σας και τόσους πολλούς άλλους που γνωρίζω για τα λίγα μου σύντομα χρόνια στη γη. Αλλά ξέρω ότι ποτέ δεν θα είναι δυνατή. Δεδομένου ότι ξέρω ότι δεν μπορώ ποτέ να ξεφύγω από τα βασανιστήρια των καταραμένων, λέω με δάκρυα, με θλίψη και βαθιά απελπισία που ποτέ δεν μπορεί να περιγραφεί εντελώς, ποτέ δεν θέλω ποτέ να δεις κανέναν από σας ξανά. Παρακαλώ μην με παρευρεθείτε ποτέ εδώ.

Σε αιώνια ανυψώσεις, ο γιος / η κόρη σου, καταδικάστηκε και χάθηκε για πάντα