ឥឡូវខ្ញុំអាក្រក់និងសាហាវជាងពេលដែលខ្ញុំមាននៅលើផែនដីទៅទៀត។ អូប្រសិនបើមានតែខ្ញុំបានស្តាប់។

ការធ្វើទារុណកម្មនៅលើផែនដីនឹងប្រសើរជាងនេះ។ ស្លាប់មរណភាពឈឺចាប់យឺតពីជំងឺមហារីក; ស្លាប់នៅក្នុងអគារដែលកំពុងឆេះដែលជាជនរងគ្រោះនៃការវាយប្រហារភេរវកម្ម 9-11 ។ សូម្បីតែត្រូវគេឆ្កាងនៅលើឈើឆ្កាងដែរបន្ទាប់ពីត្រូវគេវាយដោយគ្មានមេត្ដាដូចព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់។

ប៉ុន្តែដើម្បីជ្រើសរើសរបស់ទាំងនេះលើស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នខ្ញុំគ្មានអំណាចទេ។ ខ្ញុំមិនមានជំរើសនោះទេ។

ឥឡូវនេះខ្ញុំយល់ថាការធ្វើទារុណកម្មនិងការរងទុក្ខនេះគឺជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវទ្រាំទ្រសម្រាប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំជឿថាគាត់បានរងទុក្ខនិងស្លាប់ដើម្បីសងថ្លៃលោះបាបរបស់ខ្ញុំប៉ុន្តែការរងទុក្ខរបស់គាត់មិនអស់កល្បទេ។ បីថ្ងៃក្រោយមកគាត់បានទទួលជ័យជំនះលើផ្នូរ។ អូខ្ញុំពិតជាជឿណាស់ប៉ុន្តែមិនអីទេវាហួសពេលហើយ។

ដូចដែលបទចម្រៀងអញ្ជើញចាស់និយាយថាខ្ញុំចាំបានលឺច្រើនដងខ្ញុំថា“ ថ្ងៃមួយហួសពេល” ។ យើងទាំងអស់គ្នាជាអ្នកជឿលើកន្លែងដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចនេះប៉ុន្តែជំនឿរបស់យើងមិនសំខាន់ទេ។

វា​ជា​ការ​យឺត​ពេល។

មិនមានការធូរស្បើយទេមិនច្រើនដូចទឹកមួយតំណក់ដើម្បីធ្វើអោយអណ្តាតហើមរបស់ខ្ញុំត្រជាក់។ ដើម្បីបន្ថែមទុក្ខវេទនាកាន់តែច្រើនទៅកន្លែងធ្វើទារុណកម្មនេះខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំសមនឹងនៅទីនេះ។

ខ្ញុំចាំពីគ្រូគង្វាលចាស់នៅពេលគាត់អាន«ហើយផ្សែងនៃទារុណកម្មរបស់ពួកគេនឹងឆេះជារៀងរហូតអស់កល្បជានិច្ចហើយពួកគេមិនមានពេលសម្រាកទាំងយប់ទាំងថ្ងៃឡើយ»ហើយនោះប្រហែលជារឿងអាក្រក់បំផុតអំពីកន្លែងដ៏អាក្រក់នេះ។

ខ្ញុំ​ចាំ​ថា។

ខ្ញុំចាំពីកម្មវិធីព្រះវិហារ។ ខ្ញុំចាំបាននូវលិខិតអញ្ជើញ។ ខ្ញុំតែងតែគិតថាពួកគេពិតជាល្ងង់ខ្លៅល្ងីល្ងើគ្មានប្រយោជន៍។ វាហាក់ដូចជាខ្ញុំលំបាកណាស់ចំពោះរឿងបែបនេះ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំឃើញវាខុសគ្នាទាំងអស់ម៉ាក់ប៉ុន្តែការផ្លាស់ប្តូរចិត្តខ្ញុំមិនមានបញ្ហាអ្វីទេនៅពេលនេះ។

ខ្ញុំបានរស់នៅដូចជាមនុស្សល្ងីល្ងើខ្ញុំបានធ្វើពុតដូចជាមនុស្សល្ងីល្ងើខ្ញុំបានស្លាប់ដូចជាមនុស្សល្ងីល្ងើហើយពេលនេះខ្ញុំត្រូវរងទុក្ខវេទនានិងការឈឺចាប់របស់មនុស្សល្ងីល្ងើ។

អូម៉ាក់

របៀបដែលខ្ញុំនឹកយ៉ាងខ្លាំងចំពោះផាសុកភាពនៃផ្ទះ។ ខ្ញុំនឹងលែងស្គាល់ក្រញាំដ៏ទន់ភ្លន់របស់អ្នកនៅចំពោះមុខថ្ងាសរបស់ខ្ញុំ។ មិនមានអាហារពេលព្រឹកក្តៅឬអាហារឆ្អិននៅផ្ទះទេ។ ខ្ញុំនឹងមិនមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅពីចើងរកានកមដោនៅរាត្រីដែលមានអាកាសធាតុត្រជាក់។

ឥឡូវនេះអណ្តាតភ្លើងបានឆាបឆេះមិនត្រឹមតែរូបកាយដែលកំពុងតែរលួយនេះទេដែលមានការឈឺចាប់ខ្លាំងហួសពីការប្រៀបធៀបប៉ុន្តែភ្លើងនៃព្រះពិរោធរបស់ព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិលេបត្របាក់ផ្ទៃខាងក្នុងរបស់ខ្ញុំដោយការថប់បារម្ភដែលមិនអាចពិពណ៌នាបានត្រឹមត្រូវនៅក្នុងភាសារមែងស្លាប់។

ខ្ញុំចង់ដើរលេងតាមវាលស្មៅបៃតងខៀវស្រងាត់នានិទាឃរដូវហើយមើលផ្កាស្រស់ ៗ ឈប់ដើម្បីទទួលយកក្លិនទឹកអប់ផ្អែមរបស់ពួកគេ។

ផ្ទុយទៅវិញខ្ញុំបានលាលែងទៅនឹងក្លិនដ៏ខ្លាំងនៃស្ពាន់ធ័រស្ពាន់ធ័រនិងកំដៅខ្លាំងណាស់ដែលអារម្មណ៍ផ្សេងទៀតធ្វើឱ្យខ្ញុំខកចិត្ត។

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយគ្មានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីអង្វរជំនួសយើងទេ។ ការអធិស្ឋានគឺទទេដូច្នេះស្លាប់។ វាមិនមានអ្វីក្រៅពីការស្រែករកសេចក្តីមេត្តាករុណាដែលយើងដឹងថានឹងមិនត្រូវបានឆ្លើយតបឡើយ។

សូមដាស់តឿនបងប្អូនខ្ញុំម៉ាក់។

ខ្ញុំជាកូនច្បងហើយគិតថាខ្ញុំត្រូវតែត្រជាក់។ សូមប្រាប់ពួកគេថាគ្មានអ្នកណានៅក្នុងឋាននរកត្រជាក់ទេ។ សូមដាស់តឿនមិត្តទាំងអស់សូម្បីតែសត្រូវរបស់ខ្ញុំផងក្រែងពួកគេមកកន្លែងធ្វើទារុណកម្មនេះ។ គួរឱ្យខ្លាចណាស់កន្លែងនេះគឺម៉ាក់ខ្ញុំឃើញថាវាមិនមែនជាទិសដៅចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំទេ។

នៅពេលសាថានសើចដាក់យើងរាល់គ្នានៅទីនេះហើយនៅពេលដែលមនុស្សជាច្រើនចូលរួមជាមួយយើងជាបន្តនៅក្នុងបុណ្យវេទនានេះយើងត្រូវបានគេរំconstantlyកជានិច្ចថានៅថ្ងៃណាមួយនាពេលអនាគតយើងទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវកោះហៅម្នាក់ៗឱ្យបង្ហាញខ្លួននៅមុខបល្ល័ង្កនៃព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិ។

ព្រះជាម្ចាស់នឹងបង្ហាញយើងពីជោគវាសនាដ៏អស់កល្បរបស់យើងដែលបានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅដែលនៅជាប់នឹងអំពើអាក្រក់របស់យើង។

យើងនឹងគ្មានការការពារក្តីគ្មានលេសនិងគ្មានអ្វីដែលត្រូវនិយាយលើកលែងតែការសារភាពយុត្តិធម៌នៃការដាក់ទោសរបស់យើងចំពោះចៅក្រមកំពូលនៃផែនដីទាំងមូល។

មុនពេលត្រូវបានបោះទៅក្នុងទិសដៅចុងក្រោយនៃការធ្វើទារុណកម្មរបស់យើងគឺបឹងភ្លើងយើងនឹងត្រូវសំឡឹងមើលមុខរបស់គាត់ដែលសុខចិត្តរងទារុណកម្មនៃនរកដែលយើងអាចត្រូវបានដោះលែងពីពួកគេ។

នៅពេលដែលយើងឈរនៅទីនោះក្នុងវត្តមានដ៏បរិសុទ្ធរបស់គាត់ដើម្បីស្តាប់ការប្រកាសនៃការដាក់ទោសរបស់យើងអ្នកនឹងនៅទីនោះម៉ាក់ដើម្បីមើលវាទាំងអស់។

សូមមេត្តាអត់ទោសឱ្យខ្ញុំផងព្រោះខ្ញុំដេកលក់ក្នុងភាពអាម៉ាស់ព្រោះខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំមិនអាចទ្រាំទ្រមើលមុខរបស់អ្នកបានទេ។ អ្នកនឹងត្រូវបានបំពេញតាមរូបភាពនៃព្រះអង្គសង្រ្គោះហើយខ្ញុំដឹងថាវានឹងលើសពីអ្វីដែលខ្ញុំអាចឈរបាន។

ខ្ញុំចង់ចាកចេញពីកន្លែងនេះហើយចូលរួមជាមួយអ្នកនិងមនុស្សជាច្រើនទៀតដែលខ្ញុំស្គាល់ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំដ៏ខ្លីរបស់ខ្ញុំនៅលើផែនដី។