من اکنون نسبت به گذشته در وجود خاکی خود شرورتر و بدکارتر هستم. اوه ، اگر فقط من گوش کرده بودم.

هرگونه عذاب زمینی بسیار بهتر از این خواهد بود. مرگ یک مرگ آزار دهنده آهسته از سرطان. درگذشت در یک ساختمان در حال سوختن به عنوان قربانیان حملات تروریستی 9-11. حتی بعد از کتک خوردن بی رحمانه مانند پسر خدا ، به یک صلیب میخ بزنید.

اما برای انتخاب این موارد در وضعیت فعلی خودم ، قدرت ندارم. من آن انتخاب را ندارم.

اکنون می فهمم که این عذاب و رنج همان چیزی است که عیسی متولد شده برای من. من معتقدم که او برای پرداخت گناهان من رنج کشید ، خونریزی کرد و مرد ، اما رنج او ابدی نبود. پس از سه روز ، او پیروزی بر قبر به وجود آمد. اوه ، من باور دارم ، اما افسوس که خیلی دیر شده است.

همانطور که آهنگ دعوت قدیمی می گوید که من بارها و بارها را می شنوم به یاد می آورم ، "یک روز خیلی دیر هستم". ما در این مکان وحشتناک کلیه مؤمن هستیم ، اما ایمان ما به چیزی معنا ندارد.

دیگر خیلی دیر شد.

هیچ آرامشی وجود ندارد ، نه به اندازه یک قطره آب برای خنک کردن زبان تورم. برای افزودن بدبختی بیشتر به این مکان عذاب ، می دانم که لیاقت حضور در اینجا را دارم.

من آن واعظ قدیمی را به خاطر می آورم که می خواند: "و دود عذاب آنها همیشه و همیشه بالا می رود: و آنها روز و شب ندارند و استراحت ندارند" و شاید این بدترین چیز در مورد این مکان وحشتناک باشد.

یادم هست

من خدمات کلیسا را ​​به خاطر می آورم. من دعوت ها را به خاطر می آورم. من همیشه فکر می کردم که آنها خیلی ذرت ، بسیار احمق ، بسیار بی فایده هستند. به نظر می رسید که من برای چنین مواردی "خیلی سخت" بودم. من الان همه چیز متفاوت می بینم ، مامان ، اما تغییر قلب من در این مرحله اهمیتی ندارد.

من مثل یک احمق زندگی کرده ام، من مثل یک احمقانه تظاهر کردم، من مثل یک احمق جان سپردم، و حالا باید از عذاب و عصبانیت یک احمق رنج ببرم.

اوه ، مامان ،

چقدر دلم برای راحتی خانه ها دلم تنگ شده است. هرگز دیگر نمی توانم نوازش دلپذیر شما را در ابعاد پیشانی خود بدانم. دیگر صبحانه های گرم یا غذاهای خانگی تهیه نشده است. دیگر هرگز گرمای شومینه را در شب زمستان یخ زده احساس نخواهم کرد.

اکنون آتش نه تنها این بدن در حال مرگ را درگیر می کند که با درد غیر قابل مقایسه است ، بلکه آتش غضب خدای متعال وجود من درونی من را با درد و رنجی فرو می برد که به هیچ وجه نمی تواند به درستی توصیف شود.

من آرزو می کنم که فقط بهار در یک علفزار سرسبز و سبز سرسبز قدم بزنم و گل های زیبا را مشاهده کنم ، متوقف می شوم تا عطر عطر شیرین آنها را بگیرم.

درعوض من به بوي سوزاننده سنگ آهک ، گوگرد و گرماي آنقدر استعفا مي دهم که تمام حواس ديگر به سادگي من را از بين نمي برد.

مهم نیست ، روح القدس برای مداخله از طرف ما وجود ندارد. دعاها خیلی خالی است ، خیلی مرده است. آنها چیزی بیش از گریه های رحمت نیستند که همه ما می دانیم هرگز به آنها پاسخ داده نمی شود.

لطفاً به برادرانم هشدار دهید.

من بزرگتر بودم و فکر می کردم باید "خونسرد" باشم. لطفاً به آنها بگویید که هیچ کس در جهنم خنک نیست. لطفاً به تمام دوستانم ، حتی دشمنانم ، هشدار دهید تا مبادا آنها نیز به این مکان عذاب بیایند. هرچه این مکان وحشتناک است ، مامان ، می بینم که مقصد نهایی من نیست.

همانطور که شیطان همه ما را در اینجا می خنداند و هرچه تعداد زیادی از مردم به طور مداوم در این ضیافت بدبختی به ما می پیوندند ، دائماً به ما یادآوری می شود که روزی در آینده ، همه ما به صورت جداگانه احضار می شویم تا در برابر داوری عرش خدای متعال حضور پیدا کنیم.

خداوند سرنوشت جاودانه ما را كه در كتابها در كنار همه آثار شرور ما نوشته شده به ما نشان خواهد داد.

ما هیچ دفاع ، عذر و بهانه‌ای نخواهیم داشت و چیزی برای گفتن نداریم ، جز اعتراف عدالت لعنتی ما در برابر قاضی عالی کل زمین.

درست قبل از اینکه به مقصد نهایی عذاب خود یعنی دریاچه آتش سوق شویم ، باید چهره او را که با اراده رنج می برد عذابهای جهنمی را که ممکن است از آنها نجات پیدا کنیم ، جستجو کنیم.

همانطور که ما در حضور مقدس او برای شنیدن تلفظ لعنتی ما ایستاده ایم ، شما در آنجا خواهید بود که همه آن را ببینید.

لطفا من را ببخشید تا سرم را در شرمسار بگذارم، همانطور که می دانم نمی توانم روی صورتت نگاه کنم. شما قبلا به تصویری از نجات دهنده برمی خورید، و می دانم که بیشتر از آن است که بتوانم ایستادم.

من دوست دارم این مکان را ترک کنم و به شما و بسیاری دیگر که می دانم برای چند سال کوتاه خود در زمین شناخته شده باشم.