Llythyr o'r Nefoedd

Llythyr oddi wrth Ifell

Llythyr Cariad O Iesu

Gwahoddiad i Gynnig Crist

Atebion Beiblaidd i Gwestiynau Ysbrydol

Nefoedd - Ein Cartref Tragwyddol

Ein Perthnasoedd yn y Nefoedd

Goresgyn Pornograffi

The Dark Night of the Soul

Ffwrnais Dioddef

Mae Gobaith

Beth Sy'n Digwydd Y Munud Ar Ôl i Chi farw?

A fyddwn ni'n gwybod pob un arall yn y nefoedd?

Alfred, Efrog Newydd

Amish

Sceniau'r Hydref

Adar

 

blodau:

Glas

Oren

pinc

porffor

Gwyn

Melyn

Oriel Westai

Llynnoedd

Hen Dai a Ysguboriau

Rustic

 

Parciau Gwladwriaethol:

Parc Cenedlaethol Gettysburg

Parc Wladwriaeth Letchworth

Robert H. Treman

Stony Brook

Watkins Glen

Coetiroedd

Anifeiliaid Sw

Gofynnais i Iesu, "Faint ydych chi'n fy ngharu i mi?" Dywedodd, "Mae hyn yn llawer" ac yn ymestyn ei ddwylo a'i farw. Wedi colli i mi, pechadur syrthio! Bu farw i chi hefyd.

***

Y noson cyn Fy marwolaeth, roeddech chi ar fy meddwl. Sut yr oeddwn yn dymuno cael perthynas gyda chi, i dreulio tragwyddoldeb gyda chi yn y nefoedd. Eto, pechod wedi eich gwahanu oddi wrthyf a'm Tad. Roedd angen aberth gwaed diniwed ar gyfer talu'ch pechodau.

Roedd yr awr wedi dod pan oeddwn i'n gosod fy mywyd i chi. Gyda drwm o galon, es i allan i'r ardd i weddïo. Mewn aflonyddwch o enaid, rwy'n chwysu, fel petai, yn gollwng gwaed wrth i mi ymladd i Dduw ... "... O fy Nhad, os yw'n bosibl, gadewch i'r cwpan hwn basio oddi wrthyf: serch hynny, nid fel y byddaf, ond fel yr wyt ti. "~ Matthew 26: 39

Tra oeddwn yn yr ardd, daeth y milwyr i arestio Fi er fy mod yn ddieuog o unrhyw drosedd. Fe wnaethon nhw ddod â mi cyn neuadd Pilat. Roeddwn yn sefyll ger fy nghytundebwyr. Yna cymerodd Pilat fi a gwasgu fi. Torrodd ysgytiadau'n ddwfn i mewn i'm cefn wrth i mi gymryd y guro i chi. Yna fe wnaeth y milwyr fy nhynnu, a rhoi gwisg scargar arnaf. Maent yn platio coron o ddrain ar fy mhen. Roedd y gwaed yn llifo i lawr Fy wyneb ... nid oedd unrhyw harddwch y dylech chi ei ddymuno.

Yna fe wnaeth y milwyr ysgogi Me, gan ddweud, "Hail, Brenin yr Iddewon! Fe wnaethon nhw ddod â mi cyn y dorf brysur, gan weiddi, "Crucifiwch ef. Croeswch ef. "Rwy'n sefyll yno yn dawel, yn waedlyd, yn cael ei guddio a'i guro. Wedi'ch lladd am eich troseddau, wedi'ch clwydo am eich anwireddau. Wedi gwahardd a gwrthod dynion.

Ceisiodd Pilat ryddhau Fi ond rhoddodd bwysau'r dorf i mewn iddo. "Cymerwch ef, a'i groeshoelio ef: canys nid wyf yn cael unrhyw fai ynddo." Meddai wrthynt. Yna fe'i gwaredodd i gael ei groeshoelio.

Yr oeddech ar fy meddwl wrth i mi gario fy Nghroes i fyny'r bryn lonesog i Golgotha. Yr wyf yn syrthio o dan ei bwysau. Hwn oedd fy nghariad i chi, ac i wneud ewyllys fy Nhad a roddodd i mi y nerth i ddwyn o dan ei llwyth trwm. Yna, yr wyf yn dychryn eich galar ac yr wyf yn cario eich tristiau yn gosod fy mywyd am bechod y ddynoliaeth.

Torrodd y milwyr gan roi chwythiadau trwm y morthwyl i yrru'r ewinedd yn ddwfn i mewn i fy nwylo a'm traed. Roedd cariad wedi cario'ch pechodau i'r groes, erioed i gael sylw eto. Fe wnaethon nhw godi i fyny a gadael i mi farw. Eto, nid oeddent yn cymryd fy mywyd. Rwyf yn barod iawn.

Tyfodd yr awyr du. Hyd yn oed yr haul rhoi'r gorau i ddisgleirio. Cymerodd fy nghorff sydd wedi diflannu â phoen anhygoel bwysau eich pechod a dwyn ei gosb fel y gellid bod yn ddigofaint Duw.

Pan gyflawnwyd pob peth. Rwy'n ymrwymo fy ysbryd i mewn i ddwylo fy Nhad, ac anadlu fy ngeiriau terfynol, "Mae wedi gorffen." Rwy'n bowlio fy mhen a rhoi'r gorau i'r ysbryd.

Rwyf yn caru chi ... Iesu.

"Nid oes gan gariad mwyach ddyn na hyn, bod dyn yn gosod ei fywyd i lawr ar gyfer ei ffrindiau." ~ John 15: 13

Annwyl Soul,

Heddiw, efallai fod y ffordd wedi ymddangos yn serth, ac rydych chi'n teimlo ar eich pen eich hun. Mae rhywun yr ydych yn ymddiried ynddo wedi'ch siomi chi. Duw yn gweld dy ddagrau. Mae'n teimlo eich poen. Mae'n awyddus i'ch cysuro chi, am ei fod yn ffrind sy'n ffinio'n agosach na brawd.

Mae Duw yn eich caru gymaint â'i fod yn anfon Ei Fab yn unig, Iesu, i farw yn eich lle. Bydd yn maddau i chi am bob pechod yr ydych wedi'i gyflawni, os ydych chi'n fodlon gadael eich pechodau a throi oddi wrthynt.

Mae'r Ysgrythur yn dweud, "... Daeth i ddim i alw'r cyfiawn, ond pechaduriaid i edifeirwch." ~ Mark 2: 17b

Enaid, sy'n cynnwys chi a fi.

Ni waeth pa mor bell i mewn i'r pwll yr ydych wedi syrthio, mae gras Duw yn dal yn fwy. Yr enaid anffodus budr, Daeth i achub. Bydd yn cyrraedd ei law i ddal eich un chi.

Efallai eich bod chi fel y pechadur syrthiedig hwn a ddaeth at Iesu, gan wybod mai Ef oedd yr Un a allai ei hachub. Gyda dagrau yn llifo i lawr ei hwyneb, dechreuodd olchi ei draed â'i dagrau, a'u sychu â'i gwallt. Dywedodd, “Mae ei phechodau hi, sy'n niferus, wedi eu maddau…” Enaid, a all E ddweud hynny amdanat ti heno?

Efallai eich bod wedi edrych ar bornograffi a'ch bod yn teimlo cywilydd, neu eich bod wedi godinebu a'ch bod am gael maddeuant. Bydd yr un Iesu sydd wedi maddau iddi hefyd yn maddau i chi heno.

Efallai eich bod chi'n meddwl am roi eich bywyd i Grist, ond ei ddileu am un rheswm neu'i gilydd. "Heddiw, os gwnewch chi glywed ei lais, caledwch eich calonnau." ~ Hebreaid 4: 7b

Mae'r Ysgrythur yn dweud, "Oherwydd pawb wedi pechu, ac yn dod yn fyr o ogoniant Duw." ~ Rhufeiniaid 3: 23

“Os byddwch yn cyfaddef â'ch genau yr Arglwydd Iesu, ac yn credu yn dy galon fod Duw wedi ei godi oddi wrth y meirw, fe'ch achubir.” ~ Rhufeiniaid 10: 9

Peidiwch â chysgu'n cysgu heb Iesu nes eich bod yn sicr o le yn y nefoedd.

Heno, os hoffech dderbyn rhodd bywyd tragwyddol, yn gyntaf rhaid ichi gredu yn yr Arglwydd. Rhaid ichi ofyn i'ch maddeuon gael eich maddau a rhoi eich ymddiriedolaeth yn yr Arglwydd. I fod yn gredwr yn yr Arglwydd, gofynnwch am fywyd tragwyddol. Nid oes ond un ffordd i'r nefoedd, a dyna drwy'r Arglwydd Iesu. Dyna gynllun gwych Duw o iachawdwriaeth.

Gallwch chi ddechrau perthynas bersonol gydag ef trwy weddïo o'ch calon weddi fel y canlynol:

"O Dduw, dwi'n bechadur. Rwyf wedi bod yn bechadur fy mywyd i gyd. Gadewch i mi, Arglwydd. Rwy'n derbyn Iesu fel fy Waredwr. Rwy'n ymddiried ynddo ef fel fy Arglwydd. Diolch am arbed fi. Yn enw Iesu, Amen. "

A ydych wedi bod yn ystyried a oes pŵer uwch ai peidio? Pwer a ffurfiodd y Bydysawd a phopeth sydd ynddo. Pwer na chymerodd ddim byd ac a greodd y ddaear, yr awyr, y dŵr, a phethau byw? O ble ddaeth y planhigyn symlaf? Y creadur mwyaf cymhleth… dyn? Mi wnes i ymdrechu gyda'r cwestiwn am flynyddoedd. Ceisiais yr ateb mewn gwyddoniaeth.

Siawns na ellir dod o hyd i'r ateb trwy astudio'r pethau hyn o gwmpas sy'n ein syfrdanu a'n dirgelwch. Roedd yn rhaid i'r ateb fod yn rhan fwyaf munud pob creadur a pheth. Yr atom! Rhaid dod o hyd i hanfod bywyd yno. Nid oedd. Ni ddaethpwyd o hyd iddo yn y deunydd niwclear nac yn yr electronau yn troelli o'i gwmpas. Nid yn y lle gwag sy'n ffurfio'r rhan fwyaf o bopeth y gallwn ei gyffwrdd a'i weld.

Yr holl filoedd o flynyddoedd hyn o edrych ac nid oes unrhyw un wedi dod o hyd i hanfod bywyd y tu mewn i'r pethau cyffredin o'n cwmpas. Roeddwn i'n gwybod bod yn rhaid bod grym, pŵer, a oedd yn gwneud hyn i gyd o'm cwmpas. Ai Duw ydoedd? Iawn, pam nad yw Ef yn datgelu ei Hun i mi yn unig? Pam ddim? Os yw'r grym hwn yn Dduw byw pam yr holl ddirgelwch? Oni fyddai'n fwy rhesymegol iddo ddweud, Iawn, dyma fi. Fe wnes i hyn i gyd. Nawr ewch o gwmpas eich busnes. ”

Dim ond nes i mi gwrdd â dynes arbennig yr es i ati i astudio Beibl gyda hi yn anfoddog y dechreuais ddeall unrhyw un o hyn. Roedd y bobl yno yn astudio’r Ysgrythurau ac roeddwn i’n meddwl bod yn rhaid eu bod yn chwilio am yr un peth ag yr oeddwn i, ond nid ydyn nhw wedi dod o hyd iddo eto. Darllenodd arweinydd y grŵp ddarn o'r Beibl a ysgrifennwyd gan ddyn a arferai gasáu Cristnogion ond a newidiwyd. Wedi newid mewn ffordd anhygoel. Ei enw oedd Paul ac ysgrifennodd,

Canys trwy ras yr ydych yn gadwedig trwy ffydd; ac nid ohonoch eich hunain: rhodd Duw ydyw: Nid o weithredoedd, rhag i neb ymffrostio. ” ~ Effesiaid 2: 8-9

Fe wnaeth y geiriau hynny “gras” a “ffydd” fy swyno. Beth oedden nhw'n ei olygu mewn gwirionedd? Yn ddiweddarach y noson honno gofynnodd imi fynd i weld ffilm, wrth gwrs fe wnaeth hi fy nhwyllo i fynd i ffilm Gristnogol. Ar ddiwedd y sioe roedd neges fer gan Billy Graham. Dyma fo, bachgen fferm o Ogledd Carolina, yn egluro i mi'r union beth roeddwn i wedi bod yn cael trafferth ag ef ar hyd a lled. Meddai, “Ni allwch esbonio Duw yn wyddonol, yn athronyddol, nac mewn unrhyw ffordd ddeallusol arall. “Yn syml, rhaid i chi gredu bod Duw yn real.

Rhaid i chi fod â ffydd bod yr hyn a ddywedodd a wnaeth fel y mae wedi'i ysgrifennu yn y Beibl. Ei fod Ef wedi creu'r nefoedd a'r ddaear, mai Ef a greodd y planhigion a'r anifeiliaid, ei fod wedi siarad hyn i gyd i fodolaeth fel y mae wedi'i ysgrifennu yn llyfr Genesis yn y Beibl. Ei fod wedi anadlu bywyd i ffurf ddifywyd a daeth yn ddyn. Ei fod eisiau cael perthynas agosach â'r bobl a greodd felly Cymerodd ar ffurf dyn a oedd yn Fab Duw a daeth i'r ddaear a byw yn ein plith. Talodd y Dyn hwn, Iesu, ddyled pechod am y rhai a fydd yn credu trwy gael ei groeshoelio ar y groes.

Sut gallai fod mor syml? Dim ond credu? Oes gennych chi ffydd mai hyn i gyd oedd y gwir? Es i adref y noson honno heb gael fawr o gwsg. Mi wnes i ymdrechu gyda mater Duw yn rhoi gras i mi - trwy ffydd i gredu. Ei fod Ef oedd y grym hwnnw, hanfod bywyd a chreu popeth a fu ac sydd erioed. Yna daeth ataf. Roeddwn i'n gwybod bod yn rhaid i mi gredu. Trwy ras Duw y dangosodd i mi Ei gariad. Ei fod Ef yn ateb ac iddo anfon Ei unig Fab, Iesu, i farw drosof fel y gallwn gredu. Y gallwn i gael perthynas ag Ef. Datgelodd ei Hun i mi yn y foment honno.

Gelwais arni i ddweud wrthi fy mod bellach yn deall. Fy mod yn awr yn credu ac eisiau rhoi fy mywyd i Grist. Dywedodd wrthyf iddi weddïo na fyddwn yn cysgu nes imi gymryd y naid honno o ffydd a chredu yn Nuw. Newidiwyd fy mywyd am byth. Ydw, am byth, oherwydd nawr gallaf edrych ymlaen at dreulio tragwyddoldeb mewn lle rhyfeddol o'r enw'r nefoedd.

Nid wyf bellach yn poeni fy hun bod angen tystiolaeth arnaf i brofi y gallai Iesu gerdded ar ddŵr mewn gwirionedd, neu y gallai'r Môr Coch fod wedi gwahanu i ganiatáu i'r Israeliaid basio trwodd, neu unrhyw un o'r dwsin o ddigwyddiadau ymddangosiadol amhosibl eraill a ysgrifennwyd yn y Beibl.

Mae Duw wedi profi ei hun drosodd a throsodd yn fy mywyd. Fe all ddatgelu ei Hun i chi hefyd. Os byddwch chi'n cael eich hun yn ceisio prawf o'i fodolaeth, gofynnwch iddo ddatgelu ei hun i chi. Cymerwch y naid honno o ffydd yn blentyn, a chredwch yn wirioneddol ynddo. Agorwch eich hun i'w gariad trwy ffydd, nid tystiolaeth.

Yn byw yn y byd syrthio hwn gyda'i anhwylderau, siomedigaethau a dioddefaint, rydym yn hir am nefoedd! Mae ein llygaid yn troi i fyny pan fydd ein hysbryd yn cael ei bentio i'n cartref tragwyddol mewn gogoniant y mae'r Arglwydd ei Hun yn paratoi ar gyfer y rhai sy'n ei garu.

Mae'r Arglwydd wedi cynllunio'r ddaear newydd i fod yn llawer harddach, y tu hwnt i'n dychymyg.

“Bydd yr anialwch a’r lle unig yn llawen drostyn nhw; a bydd yr anialwch yn llawenhau ac yn blodeuo fel y rhosyn. Bydd yn blodeuo’n helaeth, ac yn llawenhau â llawenydd a chanu… ~ Eseia 35: 1-2

“Yna agorir llygaid y deillion, a bydd clustiau'r byddar yn ddi-stop. Yna bydd y dyn cloff yn llamu fel het, a thafod y mud yn canu: oherwydd yn yr anialwch bydd dyfroedd yn torri allan, ac yn ffrydiau yn yr anialwch. ” ~ Eseia 35: 5-6

“A bydd pridwerth yr Arglwydd yn dychwelyd, ac yn dod i Seion gyda chaneuon a llawenydd tragwyddol ar eu pennau: cânt lawenydd a llawenydd, a bydd tristwch ac ochenaid yn ffoi i ffwrdd.” ~ Eseia 35:10

Beth ddywedwn yn ei Bresenoldeb? O, y dagrau a fydd yn llifo pan welawn Ei ewinedd wedi criwio dwylo a thraed! Bydd yr ansicrwydd o fywyd yn cael ei hysbysu wrthym, pan welwn ein Gwaredwr wyneb yn wyneb.

Yn bennaf oll fe welwn ef! Byddwn yn gweld ei gogoniant! Bydd yn disgleirio fel yr haul mewn ysgafn pur, gan ei fod yn ein croesawu adref mewn gogoniant.

“Rydyn ni’n hyderus, dw i’n dweud, ac yn barod yn hytrach i fod yn absennol o’r corff, a bod yn bresennol gyda’r Arglwydd.” ~ 2 Corinthiaid 5: 8

“A gwelais Ioan y ddinas sanctaidd, Jerwsalem newydd, yn dod i lawr oddi wrth Dduw allan o’r nefoedd, wedi ei pharatoi fel priodferch wedi’i haddurno ar gyfer ei gŵr. ~ Datguddiad 21: 2

… ”Ac fe fydd yn trigo gyda nhw, a byddan nhw'n bobl iddo, a bydd Duw ei Hun gyda nhw, ac yn Dduw iddyn nhw.” ~ Datguddiad 21: 3b

“A byddan nhw'n gweld Ei wyneb ...” “… a byddan nhw'n teyrnasu am byth bythoedd.” ~ Datguddiad 22: 4a & 5b

“A bydd Duw yn sychu pob dagrau o’u llygaid; ac ni fydd mwy o farwolaeth, na thristwch, na llefain, ac ni bydd poen mwy: canys y pethau blaenorol a basiwyd. ” ~ Datguddiad 21: 4

Mae llawer o bobl yn pendroni wrth droi o fedd eu hanwyliaid, “A gawn ni adnabod ein hanwyliaid yn y nefoedd”? “A gawn ni weld eu hwyneb eto”?

Mae'r Arglwydd yn deall ein gofidiau. Mae'n cario ein gofidiau ... Oherwydd wylodd wrth fedd ei ffrind annwyl Lasarus er ei fod yn gwybod y byddai'n ei godi o fewn ychydig funudau.

Yno mae'n cysuro Ei gyfeillion anwyl.

“Myfi yw'r atgyfodiad, a'r bywyd: yr hwn sydd yn credu ynof fi, er ei fod wedi marw, bydd fyw.” ~ Ioan 11:25

Oherwydd os credwn fod Iesu wedi marw ac wedi atgyfodi, felly hefyd y rhai sy'n cysgu yn Iesu a ddaw gyda hwy. 1 Thesaloniaid 4:14

Nawr, rydyn ni'n tristáu am y rhai sy'n cwympo i gysgu yn Iesu, ond nid fel y rhai sydd heb obaith.

“Oherwydd yn yr atgyfodiad nid ydynt yn priodi, nac yn cael eu rhoi mewn priodas, ond y maent fel angylion Duw yn y nefoedd.” ~ Mathew 22:30

Er na fydd ein priodas ddaearol yn aros yn y nef, bydd ein perthynasau yn bur ac yn iachusol. Oherwydd nid yw ond portread a atebodd ei ddiben hyd nes y priodir credinwyr yng Nghrist â'r Arglwydd.

“A myfi Ioan a welais y ddinas sanctaidd, Jerwsalem newydd, yn disgyn oddi wrth Dduw o'r nef, wedi ei pharatoi fel priodferch wedi ei haddurno i'w gŵr.

A chlywais lais uchel o'r nef yn dywedyd, Wele, y mae pabell Duw gyda dynion, ac efe a drig gyda hwynt, a hwy a fyddant bobl iddo ef, a Duw ei hun a fydd gyda hwynt, ac yn Dduw iddynt.

A Duw a sych ymaith bob dagrau o'u llygaid hwynt; ac ni bydd marwolaeth mwyach, na thristwch, na llefain, ac ni bydd poen mwyach: canys y pethau blaenorol a aethant heibio.” ~ Datguddiad 21:2

Dygodd fi i fyny hefyd allan o an
pydew erchyll, allan o'r clai miry,
a gosod fy nhraed ar graig,
a sefydlodd fy nhraed.

Salm 40: 2

Gadewch i mi siarad â'ch calon am eiliad. Dydw i ddim yma i'ch condemnio, nac i farnu lle buoch chi. Rwy'n deall pa mor hawdd yw hi i gael eich dal ar we pornograffi.

Mae temtasiwn ym mhobman. Mae’n fater sy’n ein hwynebu i gyd. Gall ymddangos fel peth bach i edrych ar yr hyn sy'n plesio'r llygad. Y drafferth yw, edrych yn troi yn chwantau, a chwant yn ddymuniad na ddiwellir byth.

“Ond mae pawb yn cael eu temtio, pan fydd yn cael ei dynnu oddi wrth ei chwant, a'i ddenu. Yna pan fydd chwant wedi beichiogi, mae'n dwyn pechod allan, ac mae pechod, pan fydd wedi gorffen, yn dod â marwolaeth allan. ” ~ Iago 1: 14-15

Yn aml dyma beth sy'n tynnu enaid i mewn i we pornograffi.

Mae'r Ysgrythurau'n delio â'r mater cyffredin hwn…

“Ond yr wyf yn dweud wrthych," Pwy bynnag sy'n edrych ar fenyw i chwant ar ei hôl hi, mae wedi godinebu â hi sydd eisoes yn ei galon. "

“Ac os yw dy lygad dde yn dy dramgwyddo, tynnwch ef allan, a'i fwrw oddi wrthyt; canys proffidiol yw i ti y difethir un dy aelodau, ac na ddylai'r holl gorff gael ei fwrw i uffern.” ~ Matthew 5: 28-29

Mae Satan yn gweld ein brwydr. Mae'n chwerthin am ein pennau yn deliriously! “A wyt ti hefyd wedi dod mor wan â ni? Ni all Duw eich cyrraedd chi nawr, mae eich enaid y tu hwnt i'w gyrraedd. ”

Mae llawer yn marw yn ei ymlyniad, mae eraill yn cwestiynu eu ffydd yn Nuw. “A wyf wedi crwydro'n rhy bell oddi wrth ei ras? A fydd ei law yn cyrraedd i mi nawr? ”

Mae ei eiliadau o bleser wedi'u goleuo'n annelwig, wrth i unigrwydd setlo. Waeth pa mor bell i mewn i'r pwll rydych chi wedi syrthio, mae gras Duw yn fwy llonydd. Y pechadur sydd wedi syrthio Mae'n debyg o achub, Bydd yn cyrraedd ei law i ddal eich un chi.

O, noson dywyll yr enaid, pan fyddwn yn hongian ein harpau ar y helyg ac yn dod o hyd i gysur yn unig yn yr Arglwydd!

Mae gwahanu yn drist. Pwy ohonom sydd heb alaru am golli anwylyd, na theimlo ei thristwch wedi wylo ym mreichiau ein gilydd mwyach i fwynhau eu cyfeillgarwch cariadus, i'n cynorthwyo trwy galedi bywyd?

Mae llawer yn mynd trwy'r dyffryn wrth i chi ddarllen hyn. Gallwch chi gysylltu, ar ôl colli cydymaith eich hun ac yn awr yn profi anhwylderau gwahanu, yn meddwl sut y byddwch yn ymdopi â'r oriau unig sydd ar y gweill.

Cael eich cymryd oddi arnoch chi am gyfnod byr mewn presenoldeb, nid yn y galon… Rydym yn hiraethu am y nefoedd ac yn rhagweld aduniad ein hanwyliaid wrth i ni aros am le gwell.

Roedd y cyfarwyddwr mor gysurus. Nid yw byth yn hawdd gadael. Am mai nhw yw'r baglau sydd wedi ein dal i fyny, y lleoedd sydd wedi rhoi cysur i ni, yr ymweliadau sydd wedi rhoi llawenydd i ni. Rydym yn glynu wrth yr hyn sy'n werthfawr hyd nes y caiff ei gymryd oddi wrthym yn aml gyda llawenydd dwfn o enaid.

Weithiau mae ei dristwch yn golchi drosom fel tonnau'r môr yn cwympo dros ein enaid. Rydym yn tynnu ein hunain rhag ei ​​boen, gan ddod o hyd i gysgod dan adenydd yr Arglwydd.

Byddem yn colli ein hunain yn nyffryn y galar oni bai i'r Bugail ein harwain trwy'r nosweithiau hir ac unig. Yn nos dywyll yr enaid Ef yw ein Cysurwr, Presenoldeb Cariadus sy'n rhannu yn ein poen ac yn ein dioddefaint.

Gyda phob deigryn sy'n disgyn, y mae'r tristwch yn ein gwthio tua'r nef, lle ni ddisgyn angau, na thristwch, na deigryn. Gall wylo bara am noson, ond daw llawenydd yn y bore. Mae'n ein cario yn ein munudau o boen dyfnaf.

Trwy gyfrwng llygaid, rydym yn rhagweld ein hamseriad llawen pan fyddwn ni gyda'n hanwyliaid yn yr Arglwydd.

“Gwyn eu byd y rhai sy'n galaru: canys cânt eu cysuro.” ~ Matthew 5: 4

Gadewch i'r Arglwydd eich bendithio a'ch cadw chi holl ddyddiau eich bywyd, nes eich bod ym mhresenoldeb yr Arglwydd yn y nefoedd.

Ffwrn dioddefaint! Sut mae'n brifo ac yn dod â phoen i ni. Yno y mae'r Arglwydd yn ein hyfforddi i frwydr. Yno y dysgwn weddîo.

Yno mae Duw yn mynd ar ei ben ei hun gyda ni ac yn datgelu i ni pwy ydyn ni mewn gwirionedd. Yno y mae Ef yn tocio ein cysuron ac yn llosgi ymaith y pechod yn ein bywydau.

Yno y mae Ef yn defnyddio ein methiannau i'n paratoi ar gyfer Ei waith. Mae yno, yn y ffwrnais, pan nad oes gennym ddim i'w gynnig, pan nad oes gennym gân yn y nos.

Yno rydyn ni'n teimlo bod ein bywyd ar ben pan fydd pob peth rydyn ni'n ei fwynhau yn cael ei gymryd oddi wrthym. Dyma ni wedyn yn dechrau sylweddoli ein bod ni dan adenydd yr Arglwydd. Bydd yn gofalu amdanom ni.

Yno y byddwn yn aml yn methu ag adnabod gwaith cudd Duw yn ein cyfnod mwyaf diffrwyth. Yno, yn y ffwrnais, nid oes unrhyw ddeigryn yn cael ei wastraffu ond yn cyflawni ei amcanion Ef yn ein bywydau.

Yno y mae Ef yn gweu'r edau ddu yn dapestri ein bywyd. Yno y mae Efe yn datguddio fod pob peth yn cydweithio er daioni i'r rhai sydd yn ei garu Ef.

Yno rydyn ni'n dod yn real gyda Duw, pan fydd popeth arall yn cael ei ddweud a'i wneud. “Er iddo fy lladd, eto ymddiriedaf ynddo.” Mae'n pan fyddwn yn syrthio allan o gariad gyda'r bywyd hwn, ac yn byw yng ngoleuni tragwyddoldeb i ddod.

Yno y mae Efe yn amlygu dyfnder y cariad sydd ganddo tuag atom, " Canys yr wyf yn cyfrif nad yw dyoddefiadau yr amser presennol hwn yn deilwng i'w cymharu â'r gogoniant a ddatguddir ynom." ~ Rhufeiniaid 8:18

Yno, yn y ffwrnais, yr ydym yn sylweddoli, " Canys ein gorthrymder ysgafn, yr hwn nid yw ond am ennyd, sydd yn gweithio i ni bwysau gogoniant tra tragywyddol o lawer." ~2 Corinthiaid 4:17

Yno y byddwn yn syrthio mewn cariad â Iesu ac yn gwerthfawrogi dyfnder ein cartref tragwyddol, gan wybod na fydd dioddefaint ein gorffennol yn achosi poen inni, ond yn hytrach yn cyfoethogi Ei ogoniant.

Pan fyddwn yn dod allan o'r ffwrnais y mae'r gwanwyn yn dechrau blodeuo. Ar ôl iddo ein lleihau i ddagrau rydyn ni'n cynnig gweddïau hylifedig sy'n cyffwrdd â chalon Duw.

“…ond yr ydym hefyd yn ymffrostio mewn gorthrymderau: gan wybod fod gorthrymder yn gweithio amynedd; ac amynedd, profiad; a phrofiad, gobaith.” ~ Rhufeiniaid 5:3-4

Annwyl gyfaill,

Ydych chi'n gwybod pwy yw Iesu? Iesu yw eich achubwr bywyd ysbrydol. Wedi drysu? Wel darllenwch ymlaen.

Rydych chi'n gweld, anfonodd Duw ei Fab, Iesu, i'r byd i faddau i ni o'n pechodau ac i'n hachub rhag artaith dragwyddol mewn lle a elwir yn uffern.

Yn uffern, rydych chi ar eich pen eich hun mewn tywyllwch llwyr yn sgrechian am eich bywyd. Rydych chi'n cael eich llosgi'n fyw am byth. Mae tragwyddoldeb yn para am byth!

Yr ydych yn arogli sylffwr yn uffern, ac yn clywed gwaed yn curo sgrechiadau y rhai a wrthododd yr Arglwydd Iesu Grist. Ar ben hynny, Byddwch chi'n cofio'r holl bethau erchyll rydych chi erioed wedi'u gwneud, yr holl bobl rydych chi wedi pigo arnyn nhw. Bydd yr atgofion hyn yn eich poeni am byth! Nid yw byth yn mynd i stopio. A byddwch yn dymuno ichi dalu sylw i'r holl bobl a'ch rhybuddiodd am uffern.

Mae yna obaith serch hynny. Gobaith a geir yn Iesu Grist.

Anfonodd Duw ei Fab, yr Arglwydd Iesu i farw dros ein pechodau. Cafodd ei hongian ar groes, ei watwar a'i guro, taflwyd coron o ddrain ar ei ben, gan dalu am bechodau'r byd i'r rhai a fydd yn credu ynddo.

Mae'n paratoi lle ar eu cyfer mewn lle o'r enw'r nefoedd, lle na fydd unrhyw ddagrau, gofidiau na phoen yn eu hachosi. Dim pryderon na gofidiau.

Mae'n lle mor brydferth fel ei fod yn annisgrifiadwy. Os hoffech chi fynd i'r nefoedd a threulio tragwyddoldeb gyda Duw, cyfaddefwch i Dduw eich bod chi'n bechadur sy'n haeddu uffern a derbyn yr Arglwydd Iesu Grist fel eich Gwaredwr personol.

Pwy ohonom sydd heb wylo ar lan bedd rhywun annwyl,
neu wedi galaru eu colled gyda chymaint o gwestiynau heb eu hateb? A fyddwn ni'n adnabod ein hanwyliaid yn y nefoedd? A fyddwn ni'n gweld eu hwyneb eto?

Mae marwolaeth yn drist gyda'i wahaniad, mae'n anodd i'r rhai yr ydym yn eu gadael ar ôl. Mae'r rhai sydd wrth eu bodd yn aml yn galaru'n ddwfn, gan deimlo poen eu cadair wag.

Eto i gyd, rydym yn tristwch i'r rhai sy'n syrthio i gysgu yn Iesu, ond nid y rhai sydd heb obaith. Caiff yr Ysgrythurau eu gwehyddu gyda'r cysur y byddwn nid yn unig yn adnabod ein hanwyliaid yn y nefoedd, ond byddwn hefyd yn cyd-dynnu â hwy hefyd.

Er ein bod yn galaru colli ein hanwyliaid, bydd gennym dragwyddoldeb i fod gyda'r rhai yn yr Arglwydd. Bydd sain gyfarwydd eu llais yn galw eich enw. Felly y byddwn ni byth gyda'r Arglwydd.

Beth am ein hanwyliaid a allai fod wedi marw heb Iesu? A wnewch chi weld eu hwyneb eto? Pwy a ŵyr nad ydynt wedi ymddiried yn Iesu yn eu munudau diwethaf? Efallai na fyddwn byth yn gwybod yr ochr hon i'r nefoedd.

“Oherwydd yr wyf yn credu nad yw dioddefiadau'r cyfnod hwn yn deilwng i'w cymharu â'r gogoniant a ddatgelir ynom ni. ~ Rhufeiniaid 8: 18

“Canys yr Arglwydd ei hun a ddisgyn o'r nefoedd gyda gweiddi, gyda llais yr archangel, a chyda utgorn Duw: a bydd y meirw yng Nghrist yn codi gyntaf:

Yna bydd y rhai sydd yn fyw ac yn aros yn cael eu dal ynghyd â hwy yn y cymylau i gyfarfod â'r Arglwydd yn yr awyr: ac felly yr ydym ni byth gyda'r Arglwydd. Am hynny, cysurwch ei gilydd gyda'r geiriau hyn. ”~ Thesaliaid 1 4: 16-18

Rwy'n credu bod pobl weithiau'n cysylltu neu'n drysu ffydd â theimladau neu'n meddwl bod yn rhaid i ffydd fod yn berffaith, heb unrhyw amheuaeth byth. Y ffordd orau o ddeall ffydd yw edrych i fyny'r defnydd o'r gair yn yr Ysgrythur a'i astudio.

Mae ein bywyd Cristnogol yn dechrau gyda ffydd, felly lle da i ddechrau astudio ffydd fyddai Rhufeiniaid 10: 6-17, sy'n esbonio'n glir sut mae ein bywyd yng Nghrist yn dechrau. Yn yr Ysgrythur hon rydyn ni'n clywed Gair Duw ac yn ei gredu ac yn gofyn i Dduw ein hachub. Esboniaf yn llawnach. Yn adnod 17 dywed fod ffydd yn dod o glywed y ffeithiau a bregethwyd inni am Iesu yng Ngair Duw, (Darllenwch I Corinthiaid 15: 1-4); hynny yw, yr Efengyl, marwolaeth Crist Iesu dros ein pechodau, Ei gladdedigaeth a'i atgyfodiad. Mae ffydd yn rhywbeth rydyn ni'n ei wneud mewn ymateb i glyw. Rydyn ni naill ai'n ei gredu neu rydyn ni'n ei wrthod. Mae Rhufeiniaid 10: 13 a 14 yn egluro pa ffydd ydyw sy'n ein hachub ni, ffydd ddigon i ofyn neu alw ar Dduw i'n hachub yn seiliedig ar waith prynedigaeth Iesu. Mae angen digon o ffydd arnoch i ofyn iddo eich achub chi ac mae'n addo ei wneud. Darllenwch Ioan 3: 14-17, 36.

Fe adroddodd Iesu hefyd lawer o straeon am ddigwyddiadau go iawn i ddisgrifio ffydd, fel yr un ym Marc 9. Daeth dyn i fyny at Iesu gyda'i fab sydd â chythraul yn ei feddiant. Mae’r tad yn gofyn i Iesu, “os gallwch chi wneud unrhyw beth… helpwch ni,” ac mae Iesu’n ateb pe bai’n credu bod popeth yn bosibl. Mae’r dyn yn ymateb i hynny, “Arglwydd rwy’n credu, helpwch fy anghrediniaeth.” Roedd y dyn yn wirioneddol yn mynegi ei ffydd amherffaith, ond iachaodd Iesu ei fab. Am enghraifft berffaith o'n ffydd amherffaith yn aml. A oes gan unrhyw un ohonom ffydd neu ddealltwriaeth berffaith, gyflawn?

Mae Actau 16: 30 a 31 yn dweud ein bod yn gadwedig os ydym yn syml yn credu yn yr Arglwydd Iesu Grist. Mae Duw mewn man arall yn defnyddio geiriau eraill fel y gwelsom yn Rhufeiniaid 10:13, geiriau fel “galw” neu “gofyn” neu “derbyn” (Ioan 1:12), “dewch ato” (Ioan 6: 28 a 29) sy’n dweud, “Hwn yw gwaith Duw yr ydych yn credu ynddo Ef yr hwn a anfonodd, ’ac adnod 37 sy’n dweud,“ Yr hwn a ddaw ataf fi, yn sicr ni fyddaf yn bwrw allan, ”nac yn“ cymryd ”(Datguddiad 22:17) nac yn“ edrych ” yn Ioan 3: 14 a 15 (gweler Rhifau 21: 4-9 am y cefndir). Mae'r darnau hyn i gyd yn nodi, os oes gennym ddigon o ffydd i ofyn am Ei iachawdwriaeth, mae gennym ddigon o ffydd i gael ei eni eto. Dywed I Ioan 2:25, “A dyma a addawodd i ni - hyd yn oed bywyd tragwyddol.” Yn I Ioan 3:23 a hefyd yn Ioan 6: 28 a 29 mae ffydd yn orchymyn. Fe'i gelwir hefyd yn “waith Duw,” rhywbeth y mae'n rhaid i ni neu y gallwn ei wneud. Os yw Duw yn dweud neu'n gorchymyn i ni gredu yn sicr ei fod yn ddewis credu'r hyn y mae'n ei ddweud wrthym, hynny yw, mae ei Fab wedi marw dros ein pechodau yn ein lle. Dyma'r dechrau. Mae ei addewid yn sicr. Mae'n rhoi bywyd tragwyddol inni ac rydyn ni'n cael ein geni eto. Darllenwch Ioan 3: 16 a 38 ac Ioan 1:12

Mae I Ioan 5:13 yn bennill hardd a diddorol sy'n mynd ymlaen i ddweud, “ysgrifennwyd y rhain atoch chi sy'n credu ym Mab Duw, er mwyn i chi wybod bod gennych chi fywyd tragwyddol, ac y gallwch chi barhau i gredu ynddo Mab Duw. ” Dywed Rhufeiniaid 1: 16 a 17, “bydd y cyfiawn yn byw trwy ffydd.” Mae dwy agwedd yma: rydyn ni'n “byw” - yn derbyn bywyd tragwyddol, ac rydyn ni'n “byw” ein bywyd beunyddiol yma ac yn awr trwy ffydd. Yn ddiddorol, mae'n dweud “ffydd i ffydd.” Rydyn ni'n ychwanegu ffydd at ffydd, rydyn ni'n credu i fywyd tragwyddol ac rydyn ni'n parhau i gredu bob dydd.

Dywed 2 Corinthiaid 5: 8, “oherwydd rhodiwn trwy ffydd, nid trwy olwg.” Rydym yn byw trwy weithredoedd o ymddiriedaeth ufudd. Mae'r Beibl yn cyfeirio at hyn fel dyfalbarhad neu ddiysgogrwydd. Darllenwch Hebreaid pennod 11. Yma mae'n dweud nad yw'n bosibl plesio Duw heb ffydd. Ffydd yw tystiolaeth o bethau nas gwelwyd o'r blaen; Duw a'i greadigaeth o'r byd. Yna cawn nifer o enghreifftiau o weithredoedd o “ffydd ufudd.” Mae'r bywyd Cristnogol yn daith gerdded barhaus trwy ffydd, gam wrth gam, o bryd i'w gilydd, gan gredu yn y Duw nas gwelwyd a'i addewidion a'i ddysgeidiaeth. Dywed I Corinthiaid 15:58, “Byddwch yn ddiysgog, bob amser yn helaeth yng ngwaith yr Arglwydd.”

Nid teimlad yw ffydd, ond yn amlwg mae'n rhywbeth yr ydym yn dewis ei wneud yn barhaus.

Mewn gwirionedd mae gweddi fel yna hefyd. Mae Duw yn dweud wrthym, hyd yn oed yn ein gorchymyn, i weddïo. Mae hyd yn oed yn ein dysgu sut i weddïo ym Mathew pennod 6. Yn I Ioan 5:14, yr adnod y mae Duw yn ein sicrhau o'n bywyd tragwyddol, mae'r adnod yn mynd ymlaen i'n sicrhau y gallwn fod â hyder, os ydym yn “gofyn unrhyw beth yn ôl i'w ewyllys, Mae'n ein clywed ni, ”ac mae'n ein hateb. Felly daliwch i weddïo; mae'n weithred o ffydd. Gweddïwch, hyd yn oed pan na wnewch chi hynny yn teimlo fel Mae'n clywed neu mae'n ymddangos nad oes ateb. Dyma enghraifft o sut mae ffydd, ar brydiau, i'r gwrthwyneb i deimladau. Mae gweddi yn un cam o'n llwybr ffydd.

Mae yna enghreifftiau eraill o ffydd na chrybwyllir yn Hebreaid 11. Mae plant Israel yn enghraifft o “beidio â chredu.” Dewisodd plant Israel, pan oeddent yn yr anialwch, beidio â chredu'r hyn a ddywedodd Duw wrthynt; dewison nhw beidio â chredu yn y Duw nas gwelwyd ac felly fe wnaethon nhw greu eu “duw eu hunain” allan o aur a chredu bod yr hyn roedden nhw wedi'i wneud yn “dduw.” Mor wirion yw hynny. Darllenwch y Rhufeiniaid pennod un.

Rydyn ni'n gwneud yr un peth heddiw. Rydyn ni'n dyfeisio ein “system gredo” ein hunain i weddu i'n hunain, un sy'n hawdd i ni, neu'n dderbyniol i ni, sy'n rhoi boddhad i ni ar unwaith, fel petai Duw yma i'n gwasanaethu ni, nid y ffordd arall, neu Ef yw ein gwas ac nid ni Ef, neu ni yw “duw,” nid Ef y Duw Creawdwr. Cofiwch fod Hebreaid yn dweud bod ffydd yn dystiolaeth o'r Duw Creawdwr nas gwelwyd o'r blaen.

Felly mae'r byd yn diffinio ei fersiwn ei hun o ffydd, y rhan fwyaf o'r amser sy'n cynnwys unrhyw beth heblaw Duw, ei greadigaeth neu Ei Air.

Mae'r byd yn aml yn dweud, “bod â ffydd” neu dim ond dweud “credu” heb ddweud wrthych chi beth i gael ffydd ynddo, fel pe bai'n wrthrych ynddo'i hun, dim ond rhyw fath o ddim Chi penderfynwch gredu ynddo. Rydych chi'n credu mewn rhywbeth, dim byd neu unrhyw beth, beth bynnag sy'n gwneud ichi deimlo'n dda. Mae'n anniffiniadwy, oherwydd nid ydyn nhw'n diffinio'r hyn maen nhw'n ei olygu. Mae'n hunan-ddyfeisiwyd, yn greadigaeth ddynol, yn anghyson, yn ddryslyd ac yn anobeithiol o anghyraeddadwy.

Fel y gwelwn yn Hebreaid 11, mae gan ffydd Ysgrythurol wrthrych: Yr ydym i gredu yn Nuw a chredwn yn Ei Air.

Enghraifft arall, un dda, yw stori'r ysbïwyr a anfonwyd gan Moses i edrych ar y tir y dywedodd Duw wrth ei bobl etholedig y byddai'n ei roi iddyn nhw. Mae i'w gael yn Rhifau 13: 1-14: 21. Anfonodd Moses ddeuddeg dyn i “Wlad yr Addewid.” Dychwelodd deg a dod ag adroddiad gwael a digalon yn ôl gan beri i’r bobl amau ​​Duw a’i addewid a dewis mynd yn ôl i’r Aifft. Dewisodd y ddau arall, Joshua a Caleb, er iddynt weld cewri yn y wlad, i ymddiried yn Nuw. Dywedon nhw, “Fe ddylen ni fynd i fyny a chymryd meddiant o’r tir.” Dewison nhw, trwy ffydd, annog y bobl i gredu Duw a bwrw ymlaen fel roedd Duw wedi gorchymyn iddyn nhw.

Pan wnaethon ni gredu a dechrau ein bywyd gyda Christ, fe ddaethon ni'n blentyn i Dduw ac Ef ein Tad (Ioan 1:12). Daeth ei holl addewidion yn rhai i ni, fel Philipiaid pennod 4, Mathew 6: 25-34 a Rhufeiniaid 8:28.

Fel yn achos ein Tad dynol, yr ydym yn ei wybod, nid ydym yn poeni am y pethau y gall ein tad ofalu amdanynt oherwydd ein bod yn gwybod ei fod yn gofalu amdanom ac yn ein caru. Rydyn ni'n ymddiried yn Nuw oherwydd ein bod ni'n ei adnabod. Darllenwch 2 Pedr 1: 2-7, yn enwedig adnod 2. Dyma ffydd. Dywed yr adnodau hyn fod gras a heddwch yn dod trwy ein gwybodaeth Duw a Iesu ein Harglwydd.

Wrth i ni ddysgu am Dduw ac ymddiried ynddo fe rydyn ni'n tyfu yn ein ffydd. Mae’r Ysgrythur yn dysgu ein bod yn ei adnabod trwy astudio’r Ysgrythur (2 Pedr 1: 5-7), ac felly mae ein ffydd yn tyfu wrth inni ddeall ein Tad Nefol, Pwy ydyw a sut beth yw ef drwy’r Gair. Mae'r mwyafrif o bobl, fodd bynnag, eisiau rhywfaint o ffydd ar unwaith “hud”; ond proses yw ffydd.

2 Mae Pedr 1: 5 yn dweud ein bod i ychwanegu rhinwedd at ein ffydd ac yna parhau i ychwanegu at hynny; proses yr ydym yn tyfu drwyddi. Aiff y darn hwn o’r Ysgrythur ymlaen i ddweud, “lluosir gras a heddwch i chi, yng ngwybodaeth Duw ac Iesu Grist ein Harglwydd.” Felly daw heddwch hefyd o adnabod Duw Dad a Duw y Mab. Yn y modd hwn mae gweddi, gwybodaeth am Dduw a'r Gair a ffydd yn gweithio gyda'i gilydd. Wrth ddysgu amdano, Ef yw Rhoddwr heddwch. Dywed Salm 119: 165, “Heddwch mawr sydd ganddyn nhw sy’n caru dy gyfraith, ac ni all unrhyw beth wneud iddyn nhw faglu.” Dywed Salm 55:22, “Bwrw dy ofalon ar yr ARGLWYDD a bydd yn dy gynnal; Ni fydd byth yn gadael i’r cyfiawn ddisgyn. ” Trwy ddysgu Gair Duw rydyn ni'n cysylltu â'r Un sy'n rhoi gras a heddwch.

Rydym eisoes wedi gweld bod Duw, i gredinwyr, yn clywed ein gweddïau ac yn eu rhoi yn unol â'i ewyllys (I Ioan 5:14). Dim ond yr hyn sy'n dda i ni y bydd tad da yn ei roi inni. Mae Rhufeiniaid 8:25 yn ein dysgu mai dyma mae Duw yn ei wneud i ni hefyd. Darllenwch Mathew 7: 7-11.

Rwy'n hollol siŵr nad yw hyn yn cyfateb i'n gofyn am a chael beth bynnag yr ydym ei eisiau, trwy'r amser; fel arall byddem yn tyfu i fod yn blant difetha yn lle meibion ​​a merched aeddfed y Tad. Dywed Iago 4: 3, “Pan ofynnwch, nid ydych yn derbyn, oherwydd eich bod yn gofyn gyda chymhellion anghywir, y gallwch wario’r hyn a gewch ar eich pleserau.” Mae'r Ysgrythur hefyd yn dysgu yn Iago 4: 2, “Nid oes gennych chi, oherwydd nid ydych chi'n gofyn i Dduw.” Mae Duw eisiau inni siarad ag ef, oherwydd dyna beth yw gweddi. Rhan fawr o weddi yw gofyn am ein hanghenion ni ac anghenion eraill. Fel hyn rydyn ni'n gwybod ei fod e wedi darparu'r ateb. Gweler I Pedr 5: 7 hefyd. Felly os oes angen heddwch arnoch chi, gofynnwch amdani. Ymddiried yn Nuw i'w roi yn ôl yr angen. Mae Duw hefyd yn dweud yn Salm 66:18, “os ydw i’n ystyried anwiredd yn fy nghalon, ni fydd yr Arglwydd yn fy nghlywed.” Os ydym yn pechu rhaid i ni ei gyfaddef iddo er mwyn ei gael yn iawn. Darllenwch Ioan 1: 9 a 10.

Dywed Philipiaid 4: 6 a 7, “byddwch yn bryderus am ddim, ond ym mhopeth trwy weddi ac ymbil, gyda diolchgarwch, gadewch i'ch ceisiadau gael eu gwneud yn hysbys i Dduw, a bydd heddwch Duw, sy'n rhagori ar yr holl ddealltwriaeth, yn gwarchod eich calonnau a'ch meddyliau trwy Grist. Iesu. ” Yma eto mae gweddi ynghlwm wrth ffydd a gwybodaeth i roi heddwch inni.

Yna dywed Philipiaid i feddwl am bethau da a “gwneud” yr hyn rydych chi'n ei ddysgu, a “bydd Duw heddwch gyda chi.” Dywed James eu bod yn gwneud y Gair ac nid yn wrandawyr yn unig (Iago 1: 22 a 23). Daw heddwch o adnabod y Person rydych chi'n ymddiried ynddo ac wrth ufuddhau i'w Air. Gan fod gweddi yn siarad â Duw a bod y Testament Newydd yn dweud wrthym fod gan gredinwyr fynediad llwyr i “orsedd gras” (Hebreaid 4:16), gallwn siarad â Duw am bopeth, oherwydd ei fod eisoes yn gwybod. Yn Mathew 6: 9-15 yng Ngweddi’r Arglwydd mae’n ein dysgu sut a pha bethau i weddïo drostyn nhw.

Mae ffydd syml yn tyfu wrth iddo gael ei ymarfer a’i “weithio allan” mewn ufudd-dod i orchmynion Duw fel y gwelir yn ei Air. Cofiwch 2 mae Pedr 1: 2-4 yn dweud bod heddwch yn dod o wybodaeth Duw sy'n dod o Air Duw.

I grynhoi:

Daw heddwch o Dduw a gwybodaeth ohono.

Rydym yn dysgu ohono yn y Gair.

Daw ffydd o glywed Gair Duw.

Mae gweddi yn rhan o'r broses ffydd a heddwch hon.

Nid profiad unwaith i bawb yw hwn, ond taith fesul cam.

Os nad ydych wedi cychwyn ar y siwrnai hon o ffydd, gofynnaf ichi fynd yn ôl a darllen 1 Pedr 2:24, Eseia pennod 53, I Corinthiaid 15: 1-4, Rhufeiniaid 10: 1-14, ac Ioan 3: 16 a 17 a 36 Dywed Actau 16:31, “Credwch yn yr Arglwydd Iesu Grist a byddwch yn gadwedig.”

Ar ôl darllen eich cwestiynau a'ch sylwadau mae'n ymddangos bod gennych chi rywfaint o gred yn Nuw a'i Fab, Iesu, ond bod gennych chi lawer o gamddealltwriaeth hefyd. Mae'n ymddangos eich bod chi'n gweld Duw trwy ddim ond barn a phrofiadau dynol ac yn ei weld fel Rhywun A ddylai wneud yr hyn rydych chi ei eisiau, fel petai'n was neu ar alw, ac felly rydych chi'n barnu Ei natur, ac yn dweud ei fod "yn y fantol."

 

Gadewch i mi ddweud yn gyntaf y bydd fy atebion yn seiliedig ar y Beibl gan mai dyma'r unig ffynhonnell ddibynadwy i ddeall yn iawn Pwy yw Duw a sut beth ydyw.

Ni allwn ‘greu” ein duw ein hunain i weddu i’n arddywediadau ein hunain, yn ôl ein dymuniadau ein hunain. Ni allwn ddibynnu ar lyfrau na grwpiau crefyddol nac unrhyw farn arall, rhaid inni dderbyn y gwir Dduw o'r unig ffynhonnell y mae wedi'i rhoi inni, yr Ysgrythur. Os yw pobl yn cwestiynu'r Ysgrythur gyfan neu ran ohoni, dim ond barn ddynol sydd ar ôl gennym, nad ydynt byth yn cytuno. Mae gennym ni dduw wedi'i greu gan fodau dynol, duw ffuglennol. Ef yn unig yw ein creadigaeth ac nid yw'n Dduw o gwbl. Efallai y byddwn ni hefyd yn gwneud duw o air neu garreg neu ddelwedd euraidd fel y gwnaeth Israel.

Rydyn ni eisiau cael duw sy'n gwneud yr hyn rydyn ni ei eisiau. Ond allwn ni ddim hyd yn oed newid Duw yn ôl ein gofynion. Rydyn ni'n gweithredu fel plant yn unig, yn cael strancio tymer i gael ein ffordd ein hunain. Nid oes unrhyw beth yr ydym yn ei wneud nac yn ei farnu sy'n penderfynu Pwy ydyw ac nid yw ein holl ddadleuon yn cael unrhyw effaith ar Ei “natur.” Nid yw ei “natur” “yn y fantol” oherwydd dywedwn hynny. Ef yw Pwy ydyw: Duw Hollalluog, ein Creawdwr.

Felly Pwy yw'r Duw go iawn. Mae cymaint o nodweddion a phriodoleddau na fyddaf ond yn sôn am rai ohonynt ac ni fyddaf yn “prawf-destun” pob un ohonynt. Os ydych chi eisiau, gallwch fynd i ffynhonnell ddibynadwy fel “Bible Hub” neu “Bible Gateway” ar-lein a gwneud rhywfaint o ymchwil.

Dyma rai o'i briodoleddau. Duw yw Creawdwr, Sofran, Hollalluog. Mae'n sanctaidd, Mae'n gyfiawn ac yn deg ac yn Farnwr cyfiawn. Ef yw ein Tad. Mae'n ysgafn ac yn wirionedd. Mae'n dragwyddol. Ni all ddweud celwydd. Mae Titus 1: 2 yn dweud wrthym, “Yn y gobaith o fywyd tragwyddol, a addawodd Duw, PWY NA ALL LIE, oesoedd yn ôl. Dywed Malachi 3: 6 ei fod yn anghyfnewidiol, “Myfi yw’r ARGLWYDD, nid wyf yn newid.”

DIM yr ydym yn ei wneud, ni all unrhyw weithredu, barn, gwybodaeth, amgylchiadau na barn newid nac effeithio ar ei “natur.” Os ydym yn ei feio neu'n ei gyhuddo, nid yw'n newid. Mae yr un peth ddoe, heddiw ac am byth. Dyma ychydig mwy o briodoleddau: Mae ef ym mhobman yn bresennol; Mae'n gwybod popeth (hollalluog) yn y gorffennol, y presennol a'r dyfodol. Mae'n berffaith ac mae HE YN CARU (I Ioan 4: 15-16). Mae Duw yn gariadus, yn garedig ac yn drugarog wrth bawb.

Dylem nodi yma bod yr holl bethau drwg, trychinebau a thrasiedïau sy'n digwydd, yn digwydd oherwydd pechod a ddaeth i'r byd pan bechodd Adda (Rhufeiniaid 5:12). Felly beth ddylai ein hagwedd fod tuag at ein Duw?

Duw yw ein Creawdwr. Fe greodd y byd a phopeth ynddo. (Gweler Genesis 1-3.) Darllenwch Rhufeiniaid 1: 20 a 21. Mae'n sicr yn awgrymu oherwydd mai Ef yw ein Creawdwr ac oherwydd ei fod Ef, wel, yn Dduw, ei fod yn haeddu ein anrhydedd ac canmoliaeth a gogoniant. Mae'n dweud, “Oherwydd ers creu'r byd, rhinweddau anweledig Duw - Ei allu tragwyddol a'i ddwyfol natur - wedi cael eu gweld yn glir, yn cael eu deall o'r hyn a wnaed, fel bod dynion heb esgus. Oherwydd er eu bod yn adnabod Duw, ni wnaethant ei ogoneddu fel Duw, na diolch i Dduw, ond ofer fu eu meddwl a thywyllwyd eu calonnau ffôl. ”

Rydyn ni i anrhydeddu a diolch i Dduw oherwydd ei fod yn Dduw ac oherwydd mai Ef yw ein Creawdwr. Darllenwch hefyd Rhufeiniaid 1: 28 a 31. Sylwais ar rywbeth diddorol iawn yma: pan na fyddwn yn anrhydeddu ein Duw a'n Creawdwr, rydyn ni'n dod “heb ddeall.”

Ein cyfrifoldeb ni yw anrhydeddu Duw. Dywed Mathew 6: 9, “Ein Tad Yr hwn wyt yn y nefoedd a sancteiddiwyd fyddo dy Enw.” Dywed Deuteronomium 6: 5, “Byddwch yn caru'r ARGLWYDD â'ch holl galon ac â'ch holl enaid ac â'ch holl nerth.” Yn Mathew 4:10 lle mae Iesu’n dweud wrth Satan, “I ffwrdd â mi, Satan! Oherwydd y mae'n ysgrifenedig: 'Addolwch yr Arglwydd eich Duw, a'i wasanaethu ef yn unig.' ”

Mae Salm 100 yn ein hatgoffa o hyn pan ddywed, “gwasanaethwch yr Arglwydd gyda llawenydd,” “gwybyddwch fod yr Arglwydd ei Hun yn Dduw,” ac adnod 3, “Yr Ef a’n gwnaeth ni ac nid ninnau ein hunain.” Mae adnod 3 hefyd yn dweud, “Rydyn ni Mae ei pobl, y defaid of Ei borfa. ” Dywed adnod 4, “Ewch i mewn i’w gatiau gyda diolchgarwch a’i lysoedd gyda chanmoliaeth.” Dywed adnod 5, “Oherwydd y mae’r Arglwydd yn dda, mae ei gariadusrwydd yn dragwyddol a’i ffyddlondeb i’r holl genhedlaeth.”

Fel Rhufeiniaid mae'n ein cyfarwyddo i roi diolch, mawl, anrhydedd a bendith iddo! Dywed Salm 103: 1, “Bendithiwch yr ARGLWYDD, O fy enaid, a bendithia popeth sydd ynof fi Ei enw sanctaidd.” Mae Salm 148: 5 yn glir wrth ddweud, “Bydded iddynt ganmol yr Arglwydd ar gyfer Fe orchmynnodd ac fe’u crëwyd, ”ac yn adnod 11 mae’n dweud wrthym pwy ddylai ei foli,“ Holl frenhinoedd y ddaear a phobloedd, ”ac mae adnod 13 yn ychwanegu,“ Oherwydd dyrchafwyd ei enw ef yn unig. ”

Er mwyn gwneud pethau’n fwy empathig dywed Colosiaid 1:16, “crëwyd pob peth ganddo Ef a iddo Ef”Ac“ Mae o flaen popeth ”ac mae Datguddiad 4:11 yn ychwanegu,“ er dy bleser maen nhw ac fe’u crëwyd. ” Fe'n crëwyd ar gyfer Duw, Ni chafodd ei greu ar ein cyfer, er ein pleser nac i ni gael yr hyn yr ydym ei eisiau. Nid yw yma i'n gwasanaethu ni, ond ni i'w wasanaethu. Fel y dywed Datguddiad 4:11, “Rydych yn deilwng, ein Harglwydd a Duw, i dderbyn gogoniant ac anrhydedd a chlod, oherwydd gwnaethoch chi greu pob peth, oherwydd trwy eich ewyllys y cawsant eu creu a chael eu bod.” Rydyn ni i'w addoli. Dywed Salm 2:11, “Addolwch yr ARGLWYDD â pharch a llawenhewch â chrynu.” Gweler hefyd Deuteronomium 6:13 a 2 Cronicl 29: 8.

Fe ddywedoch chi eich bod chi fel Job, bod “Duw yn ei garu gynt.” Gadewch i ni edrych ar natur cariad Duw fel y gallwch weld nad yw'n rhoi'r gorau i'n caru ni, waeth beth rydyn ni'n ei wneud.

Mae’r syniad bod Duw yn stopio ein caru ni am reswm “beth bynnag” yn gyffredin ymhlith llawer o grefyddau. Mae llyfr athrawiaeth sydd gen i, “Athrawiaethau Mawr y Beibl gan William Evans” wrth siarad am gariad Duw yn dweud, “Cristnogaeth mewn gwirionedd yw’r unig grefydd sy’n nodi’r Bod Goruchaf fel 'Cariad.' Mae'n nodi duwiau crefyddau eraill fel bodau blin sy'n gofyn i'n gweithredoedd da eu dyhuddo neu ennill eu bendith. "

Dau bwynt cyfeirio yn unig sydd gennym o ran cariad: 1) cariad dynol a 2) cariad Duw fel y'i datguddiwyd i ni yn yr Ysgrythur. Mae ein cariad yn ddiffygiol gan bechod. Mae'n amrywio neu gall ddod i ben hyd yn oed tra bod cariad Duw yn dragwyddol. Ni allwn hyd yn oed fathom na deall cariad Duw. Cariad yw Duw (I Ioan 4: 8).

Dywed y llyfr, “Elemental Theology” gan Bancroft, ar dudalen 61 wrth siarad am gariad, “mae cymeriad yr un cariadus yn rhoi cymeriad i’r cariad.” Mae hynny'n golygu bod cariad Duw yn berffaith oherwydd bod Duw yn berffaith. (Gweler Mathew 5:48.) Mae Duw yn sanctaidd, felly mae ei gariad yn bur. Mae Duw yn gyfiawn, felly mae ei gariad yn deg. Nid yw Duw byth yn newid, felly nid yw Ei gariad byth yn amrywio, yn methu nac yn dod i ben. Mae I Corinthiaid 13:11 yn disgrifio cariad perffaith trwy ddweud hyn, “Nid yw cariad byth yn methu.” Duw yn unig sy'n meddu ar y math hwn o gariad. Darllenwch Salm 136. Mae pob pennill yn sôn am gariadusrwydd Duw gan ddweud bod ei gariad yn para am byth. Darllenwch Rhufeiniaid 8: 35-39 sy’n dweud, “pwy all ein gwahanu oddi wrth gariad Crist? A fydd gorthrymder neu drallod neu erledigaeth neu newyn neu noethni neu berygl neu gleddyf? ”

Mae adnod 38 yn parhau, “Oherwydd yr wyf yn argyhoeddedig na fydd marwolaeth, na bywyd, nac angylion, na thywysogaethau, na phethau yn bresennol na phethau i ddod, na phwerau, nac uchder na dyfnder, nac unrhyw beth arall a grëwyd yn gallu ein gwahanu oddi wrth. cariad Duw. ” Cariad yw Duw, felly ni all helpu ond ein caru ni.

Mae Duw yn caru pawb. Dywed Mathew 5:45, “Mae’n achosi i’w haul godi a chwympo ar y drwg a’r da, ac yn anfon glaw ar y cyfiawn a’r anghyfiawn.” Mae'n bendithio pawb oherwydd ei fod yn caru pob un. Dywed Iago 1:17, “Mae pob rhodd dda a phob rhodd berffaith oddi uchod ac yn dod i lawr oddi wrth Dad y goleuadau gyda Pwy nad oes unrhyw amrywioldeb na chysgod troi.” Dywed Salm 145: 9, “Mae'r ARGLWYDD yn dda i bawb; Mae'n tosturio wrth bopeth y mae wedi'i wneud. ” Dywed Ioan 3:16, “Oherwydd i Dduw garu’r byd felly nes iddo roi Ei uniganedig Fab.”

Beth am bethau drwg. Mae Duw yn addo i’r credadun, “Mae popeth yn gweithio gyda’i gilydd er daioni i’r rhai sy’n caru Duw (Rhufeiniaid 8:28)”. Efallai y bydd Duw yn caniatáu i bethau ddod i mewn i’n bywyd, ond yn sicr bod Duw wedi caniatáu iddynt am reswm da iawn yn unig, nid oherwydd bod Duw mewn rhyw ffordd neu am ryw reswm wedi dewis newid Ei feddwl a rhoi’r gorau i’n caru.

Efallai y bydd Duw yn dewis caniatáu i ni ddioddef canlyniadau pechod ond fe all hefyd ddewis ein cadw ni, ond bob amser Mae ei resymau'n dod o gariad ac mae'r pwrpas ar gyfer ein lles ni.

DARPARU CARTHU CARU

Mae'r Ysgrythur yn dweud bod Duw yn casáu pechod. Am restr rannol, gweler Diarhebion 6: 16-19. Ond nid yw Duw yn casáu pechaduriaid (I Timotheus 2: 3 a 4). 2 Dywed Pedr 3: 9, “Mae’r Arglwydd… yn amyneddgar tuag atoch chi, nid yn dymuno ichi ddifetha, ond i bawb ddod i edifeirwch.”

Felly paratôdd Duw ffordd ar gyfer ein prynedigaeth. Pan fyddwn yn pechu neu'n crwydro oddi wrth Dduw Nid yw byth yn ein gadael ac mae bob amser yn aros inni ddychwelyd, Nid yw'n peidio â'n caru. Mae Duw yn rhoi inni stori'r mab afradlon yn Luc 15: 11-32 i ddangos Ei gariad tuag atom ni, cariad y tad cariadus yn llawenhau yn nychweliad ei fab tuag allan. Nid yw pob tad dynol fel hyn ond mae ein Tad Nefol bob amser yn ein croesawu. Dywed Iesu yn Ioan 6:37, “Bydd popeth y mae’r Tad yn ei roi i mi yn dod ataf fi; a’r un a ddaw ataf fi ni fyddaf yn bwrw allan. ” Dywed Ioan 3:16, “Carodd Duw y byd felly.” I Timotheus 2: 4 dywed Duw “yn dymuno pob dyn i gael ein hachub a dod i wybodaeth am y gwir. ” Dywed Effesiaid 2: 4 a 5, “Ond oherwydd ei gariad mawr tuag atom, gwnaeth Duw, sy’n gyfoethog o drugaredd, ein gwneud yn fyw gyda Christ hyd yn oed pan oeddem yn farw mewn camweddau - trwy ras yr ydych wedi ein hachub.”

Yr arddangosiad mwyaf o gariad yn yr holl fyd yw darpariaeth Duw ar gyfer ein hiachawdwriaeth a'n maddeuant. Mae angen i chi ddarllen penodau 4 a 5 y Rhufeiniaid lle mae llawer o gynllun Duw yn cael ei egluro. Dywed Rhufeiniaid 5: 8 a 9, “Duw yn dangos Ei gariad tuag atom, yn yr ystyr ein bod yn Grist yn bechaduriaid, bu farw Crist ar ein rhan. Llawer mwy felly, ar ôl inni gael ein cyfiawnhau bellach trwy Ei waed, fe'n hachubir rhag digofaint Duw trwyddo. ” Dywed I Ioan 4: 9 a 10, “Dyma sut y dangosodd Duw Ei gariad yn ein plith: Anfonodd Ei Un a’i Unig Fab i’r byd er mwyn inni fyw trwyddo. Dyma gariad: nid ein bod ni wedi caru Duw, ond ei fod Ef wedi ein caru ni ac wedi anfon ei Fab fel aberth atgas dros ein pechodau. ”

Dywed Ioan 15:13, “Nid oes gan gariad mwy neb na hyn, ei fod yn gosod ei fywyd dros ei ffrindiau.” Dywed I Ioan 3:16, “Dyma sut rydyn ni’n gwybod beth yw cariad: gosododd Iesu Grist Ei fywyd droson ni…” Yma yn I Ioan y mae’n dweud “Cariad yw Duw (pennod 4, adnod 8). Dyna Pwy ydyw. Dyma'r prawf eithaf o'i gariad.

Mae angen i ni gredu'r hyn mae Duw yn ei ddweud - Mae'n ein caru ni. Waeth beth sy'n digwydd i ni neu sut mae pethau'n ymddangos ar hyn o bryd mae Duw yn gofyn inni gredu ynddo Ef a'i gariad. Dywed David, a elwir yn “ddyn ar ôl calon Duw ei hun,” yn Salm 52: 8, “Rwy’n ymddiried yng nghariad di-ffael Duw yn oes oesoedd.” I Ioan 4:16 ddylai fod ein nod. “Ac rydyn ni wedi dod i adnabod a chredu'r cariad sydd gan Dduw tuag atom ni. Cariad yw Duw, ac mae'r un sy'n aros mewn cariad yn aros yn Nuw ac mae Duw yn aros ynddo. ”

Cynllun Sylfaenol Duw

Dyma gynllun Duw i'n hachub. 1) Rydyn ni i gyd wedi pechu. Dywed Rhufeiniaid 3:23, “Mae pawb wedi pechu ac yn methu â chyrraedd gogoniant Duw.” Dywed Rhufeiniaid 6:23 “Cyflog pechod yw marwolaeth.” Dywed Eseia 59: 2, “Mae ein pechodau wedi ein gwahanu oddi wrth Dduw.”

2) Mae Duw wedi darparu ffordd. Dywed Ioan 3:16, “Oherwydd i Dduw garu’r byd felly nes iddo roi Ei Unig Anedig Fab…” Yn Ioan 14: 6 dywedodd Iesu, “Myfi yw’r Ffordd, y Gwirionedd a’r Bywyd; nid oes neb yn dod at y Tad, ond gennyf fi. ”

I Corinthiaid 15: 1 a 2 “Dyma rodd rhad ac am ddim Iachawdwriaeth Duw, yr efengyl a gyflwynais gennych yr ydych yn gadwedig ohoni.” Mae adnod 3 yn dweud, “Bod Crist wedi marw dros ein pechodau,” ac mae adnod 4 yn parhau, “iddo gael ei gladdu ac iddo gael ei godi ar y trydydd diwrnod.” Dywed Mathew 26:28 (KJV), “Dyma Fy ngwaed i o’r cyfamod newydd sy’n cael ei dywallt i lawer er maddeuant pechod.” Dywedaf 2:24 (NASB), “Fe wnaeth Ef Ei Hun ddwyn ein pechodau yn Ei gorff ar y groes.”

3) Ni allwn ennill ein hiachawdwriaeth trwy wneud gweithredoedd da. Dywed Effesiaid 2: 8 a 9, “Oherwydd trwy ras yr ydych yn gadwedig trwy ffydd; ac nid ohonoch eich hunain, rhodd Duw ydyw; nid o ganlyniad i weithiau, na ddylai neb frolio. ” Dywed Titus 3: 5, “Ond pan ymddangosodd caredigrwydd a chariad Duw ein Gwaredwr tuag at ddyn, nid trwy weithredoedd cyfiawnder a wnaethom, ond yn ôl ei drugaredd fe’n hachubodd ni ...” 2 Dywed Timotheus 2: 9, “ sydd wedi ein hachub ac wedi ein galw i fywyd sanctaidd - nid oherwydd unrhyw beth yr ydym wedi'i wneud ond oherwydd ei bwrpas a'i ras ei hun. ”

4) Sut mae iachawdwriaeth a maddeuant Duw yn cael ei wneud yn eiddo i chi'ch hun: mae Ioan 3:16 yn dweud, “na fydd pwy bynnag sy'n credu ynddo yn difetha ond yn cael bywyd tragwyddol.” Mae Ioan yn defnyddio'r gair credu 50 gwaith yn llyfr Ioan yn unig i egluro sut i dderbyn rhodd rydd Duw o fywyd tragwyddol a maddeuant. Dywed Rhufeiniaid 6:23, “Canys cyflog pechod yw marwolaeth, ond rhodd Duw yw bywyd tragwyddol trwy Iesu Grist ein Harglwydd.” Dywed Rhufeiniaid 10:13, “Bydd pawb sy’n galw ar enw’r Arglwydd yn cael eu hachub.”

Sicrwydd Maddeuant

Dyma pam mae gennym ni sicrwydd bod ein pechodau yn cael eu maddau. Mae bywyd tragwyddol yn addewid i “bawb sy’n credu” ac “ni all Duw ddweud celwydd.” Dywed Ioan 10:28, “Rhoddaf iddynt fywyd tragwyddol, ac ni ddifethir byth.” Cofiwch fod Ioan 1:12 yn dweud, “Cynifer ag a dderbyniodd iddyn nhw fe roddodd yr hawl i ddod yn blant i Dduw, i’r rhai sy’n credu yn ei Enw.” Mae'n ymddiriedolaeth sy'n seiliedig ar Ei “natur” cariad, gwirionedd a chyfiawnder.

Os ydych chi wedi dod ato ac wedi derbyn Crist rydych chi'n gadwedig. Dywed Ioan 6:37, “Yr hwn sy’n dod ataf fi, ni fyddaf yn bwrw allan o gwbl.” Os nad ydych wedi gofyn iddo faddau i chi a derbyn Crist, gallwch wneud hynny yr union foment hon.

Os ydych chi'n credu mewn rhyw fersiwn arall o Pwy yw Iesu a rhyw fersiwn arall o'r hyn y mae wedi'i wneud i chi na'r un a roddir yn yr Ysgrythur, mae angen i chi “newid eich meddwl” a derbyn Iesu, Mab Duw a Gwaredwr y byd. . Cofiwch, Ef yw'r unig ffordd at Dduw (Ioan 14: 6).

Maddeuant

Mae ein maddeuant yn rhan werthfawr o'n hiachawdwriaeth. Ystyr maddeuant yw bod ein pechodau'n cael eu hanfon i ffwrdd ac nad yw Duw yn eu cofio bellach. Dywed Eseia 38:17, “Rydych wedi bwrw fy holl bechodau y tu ôl i'ch cefn.” Dywed Salm 86: 5, “Canys Ti sy'n Arglwydd sy'n dda, ac yn barod i faddau, ac yn doreithiog mewn cariad tuag at bawb sy'n galw arnoch chi.” Gweler Rhufeiniaid 10:13. Dywed Salm 103: 12, “Cyn belled ag y mae’r dwyrain o’r gorllewin, hyd yma y mae wedi tynnu ein camweddau oddi wrthym.” Dywed Jeremeia 31:39, “Fe faddeuaf eu hanwiredd a’u pechod ni fyddaf yn cofio mwy.”

Dywed Rhufeiniaid 4: 7 ac 8, “Gwyn eu byd y rhai y mae eu gweithredoedd digyfraith wedi cael maddeuant ac y mae eu pechodau wedi cael sylw. Gwyn ei fyd y dyn na fydd yr Arglwydd yn ystyried ei bechod. ” Maddeuant yw hyn. Os nad yw eich maddeuant yn addewid gan Dduw yna ble ydych chi'n dod o hyd iddo, oherwydd fel y gwelsom eisoes, ni allwch ei ennill.

Dywed Colosiaid 1:14, “Yn Pwy yr ydym yn cael prynedigaeth, hyd yn oed maddeuant pechodau.” Gweler Deddfau 5: 30 a 31; 13:38 a 26:18. Mae'r penillion hyn i gyd yn siarad am faddeuant fel rhan o'n hiachawdwriaeth. Dywed Actau 10:43, “Mae pawb sy’n credu ynddo yn derbyn maddeuant pechodau trwy ei Enw.” Mae Effesiaid 1: 7 yn nodi hyn hefyd, “Yn yr hwn y mae gennym brynedigaeth trwy Ei waed, maddeuant pechodau, yn ôl cyfoeth ei ras.”

Mae'n amhosibl i Dduw ddweud celwydd. Mae'n analluog ohono. Nid yw'n fympwyol. Mae maddeuant yn seiliedig ar addewid. Os ydym yn derbyn Crist rydym yn cael maddeuant. Dywed Actau 10:34, “Nid yw Duw yn barchus personau.” Dywed cyfieithiad NIV, “Nid yw Duw yn dangos ffafriaeth.”

Rwyf am i chi fynd at 1 Ioan 1 i ddangos sut mae'n berthnasol i gredinwyr sy'n methu ac yn pechu. Ni yw Ei blant ac fel y mae ein tadau dynol, neu dad y mab afradlon, yn maddau, felly mae ein Tad Nefol yn maddau i ni ac yn ein derbyn eto, ac eto.

Rydyn ni'n gwybod bod pechod yn ein gwahanu ni oddi wrth Dduw, felly mae pechod yn ein gwahanu ni oddi wrth Dduw hyd yn oed pan ydyn ni'n blant iddo. Nid yw'n ein gwahanu oddi wrth Ei gariad, nac yn golygu nad ydym yn blant iddo mwyach, ond mae'n torri ein cymrodoriaeth ag Ef. Ni allwch ddibynnu ar deimladau yma. Dim ond credu Ei air, os gwnewch y peth iawn, cyfaddefwch, mae wedi maddau i chi.

Rydym Ni Fel Plant

Gadewch i ni ddefnyddio enghraifft ddynol. Pan fydd plentyn bach yn anufuddhau ac yn wynebu, gall ei orchuddio, neu orwedd neu guddio oddi wrth ei riant oherwydd ei euogrwydd. Efallai y bydd yn gwrthod cyfaddef ei gamwedd. Mae felly wedi gwahanu ei hun oddi wrth ei rieni oherwydd ei fod yn ofni y byddant yn darganfod yr hyn y mae wedi'i wneud, ac yn ofni y byddant yn ddig gydag ef neu'n ei gosbi pan fyddant yn darganfod. Mae agosatrwydd a chysur y plentyn gyda'i rieni wedi torri. Ni all brofi'r diogelwch, y derbyniad a'r cariad sydd ganddyn nhw tuag ato. Mae'r plentyn wedi dod yn debyg i Adda ac Efa yn cuddio yng Ngardd Eden.

Rydyn ni'n gwneud yr un peth gyda'n Tad nefol. Pan rydyn ni'n pechu, rydyn ni'n teimlo'n euog. Mae arnom ofn y bydd yn ein cosbi, neu fe all roi'r gorau i'n caru neu ein bwrw i ffwrdd. Nid ydym am gyfaddef ein bod yn anghywir. Mae ein cymdeithas â Duw wedi torri.

Nid yw Duw yn ein gadael, mae wedi addo na fydd yn ein gadael. Gweler Mathew 28:20, sy’n dweud, “A siawns fy mod gyda chi bob amser, hyd ddiwedd yr oes.” Rydyn ni'n cuddio oddi wrtho. Ni allwn guddio mewn gwirionedd oherwydd ei fod yn gwybod ac yn gweld popeth. Dywed Salm 139: 7, “Ble alla i fynd oddi wrth eich Ysbryd? Ble alla i ffoi o'ch presenoldeb? ” Rydyn ni fel Adda pan rydyn ni'n cuddio oddi wrth Dduw. Mae'n ein ceisio ni, yn aros i ni ddod ato i gael maddeuant, yn yr un modd ag y mae rhiant eisiau i'r plentyn gydnabod a chyfaddef ei anufudd-dod. Dyma mae ein Tad Nefol ei eisiau. Mae'n aros i faddau i ni. Bydd bob amser yn mynd â ni yn ôl.

Efallai y bydd tadau dynol yn peidio â charu plentyn, er mai anaml y mae hynny'n digwydd. Gyda Duw, fel y gwelsom, nid yw ei gariad tuag atom byth yn methu, byth yn darfod. Mae'n ein caru ni gyda chariad tragwyddol. Cofiwch Rhufeiniaid 8: 38 a 39. Cofiwch na all unrhyw beth ein gwahanu oddi wrth gariad Duw, nid ydym yn peidio â bod yn blant iddo.

Ydy, mae Duw yn casáu pechod ac fel y dywed Eseia 59: 2, “mae eich pechodau wedi gwahanu rhyngoch chi a'ch Duw, mae eich pechodau wedi cuddio Ei wyneb oddi wrthych chi.” Dywed yn adnod 1, “nid yw braich yr ARGLWYDD yn rhy fyr i’w hachub, na’i glust yn rhy ddiflas i’w chlywed,” ond dywed Salm 66:18, “Os wyf yn ystyried anwiredd yn fy nghalon, ni fydd yr Arglwydd yn fy nghlywed . ”

Dywed I Ioan 2: 1 a 2 wrth y credadun, “Fy mhlant annwyl, rwy'n ysgrifennu hwn atoch fel na fyddwch yn pechu. Ond os oes unrhyw un yn gwneud pechod, mae gennym ni un sy'n siarad â'r Tad yn ein hamddiffyniad - Iesu Grist, yr Un Cyfiawn. ” Gall credinwyr wneud pechod. Mewn gwirionedd dywed Ioan 1: 8 a 10, “Os ydym yn honni ein bod heb bechod, rydym yn ein twyllo ein hunain ac nid yw’r gwir ynom ni” ac “os dywedwn nad ydym wedi pechu, rydym yn ei wneud yn gelwyddgi, a’i air yw ddim ynom ni. ” Pan rydyn ni'n gwneud pechod mae Duw yn dangos y ffordd yn ôl i ni yn adnod 9 sy'n dweud, “Os ydyn ni'n cyfaddef (cydnabod) ein pechodau, Mae'n ffyddlon ac yn gyfiawn i faddau ein pechodau a'n glanhau rhag pob anghyfiawnder. ”

We rhaid dewis cyfaddef ein pechod i Dduw felly os nad ydym yn profi maddeuant ein bai ni, nid Duw. Ein dewis ni yw ufuddhau i Dduw. Mae ei addewid yn sicr. Bydd yn maddau i ni. Ni all ddweud celwydd.

Mae Job yn Adnod Cymeriad Duw

Gadewch i ni edrych ar Job ers i chi ei fagu a gweld beth mae'n ei ddysgu i ni am Dduw a'n perthynas ag ef. Mae llawer o bobl yn camddeall llyfr Job, ei naratif a'i gysyniadau. Efallai ei fod yn un o lyfrau mwyaf camddeall y Beibl.

Un o'r camsyniadau cyntaf yw eirth bod dioddefaint bob amser neu'n bennaf yn arwydd o ddicter Duw at bechod neu bechodau yr ydym wedi'u cyflawni. Yn amlwg dyna oedd tri ffrind Job yn sicr ohono, y gwnaeth Duw eu ceryddu amdano yn y pen draw. (Fe ddown yn ôl at hynny yn nes ymlaen.) Un arall yw tybio bod ffyniant neu fendithion bob amser neu fel arfer yn arwydd o Dduw yn falch gyda ni. Anghywir. Dyma syniad dyn, meddwl sy'n tybio ein bod ni'n ennill caredigrwydd Duw. Gofynnais i rywun beth oedd yn sefyll allan iddyn nhw o lyfr Job a'u hateb oedd, “Dydyn ni ddim yn gwybod unrhyw beth.” Nid oes unrhyw un yn ymddangos yn siŵr pwy ysgrifennodd Job. Nid ydym yn gwybod bod Job erioed wedi deall yr hyn oedd yn digwydd. Nid oedd ganddo'r Ysgrythur chwaith, fel y gwnawn ni.

Ni all rhywun ddeall y cyfrif hwn oni bai bod rhywun yn deall yr hyn sy'n digwydd rhwng Duw a Satan a'r rhyfela rhwng grymoedd neu ddilynwyr cyfiawnder a rhai drygioni. Satan yw'r gelyn sydd wedi'i drechu oherwydd croes Crist, ond fe allech chi ddweud nad yw wedi cael ei gymryd i'r ddalfa eto. Mae brwydr yn dal i gynddeiriog yn y byd hwn dros eneidiau pobl. Mae Duw wedi rhoi llyfr Job a llawer o Ysgrythurau eraill i'n helpu ni i ddeall.

Yn gyntaf, fel y dywedais yn gynharach, mae pob drwg, poen, salwch a thrychinebau yn deillio o fynediad pechod i'r byd. Nid yw Duw yn gwneud nac yn creu drwg, ond gall ganiatáu i drychinebau ein profi. Nid oes dim yn dod i'n bywydau heb Ei ganiatâd, hyd yn oed ei gywiro neu ganiatáu inni ddioddef canlyniadau pechod a gyflawnwyd gennym. Mae hyn er mwyn ein gwneud ni'n gryfach.

Nid yw Duw yn fympwyol yn penderfynu peidio â’n caru ni. Cariad yw Ei Fod iawn, ond mae Ef hefyd yn sanctaidd a chyfiawn. Gadewch i ni edrych ar y lleoliad. Ym mhennod 1: 6, cyflwynodd “meibion ​​Duw” eu hunain i Dduw a daeth Satan yn eu plith. Mae'n debyg mai angylion yw “meibion ​​Duw”, efallai cwmni cymysg o'r rhai a ddilynodd Dduw a'r rhai a ddilynodd Satan. Roedd Satan wedi dod o grwydro o gwmpas ar y ddaear. Mae hyn yn gwneud i mi feddwl am I Pedr 5: 8 sy'n dweud, “Mae eich gwrthwynebwr y diafol yn prowls o gwmpas fel llew rhuo, yn ceisio rhywun i ddifa.” Mae Duw yn tynnu sylw at ei “was Job,” a dyma bwynt pwysig iawn. Dywed mai Job yw ei was cyfiawn, a'i fod yn ddi-fai, yn unionsyth, yn ofni Duw ac yn troi oddi wrth ddrwg. Sylwch nad yw Duw yn unman yma yn cyhuddo Job o unrhyw bechod. Yn y bôn, mae Satan yn dweud mai’r unig reswm y mae Job yn dilyn Duw yw oherwydd bod Duw wedi ei fendithio ac y byddai Job yn melltithio Duw pe bai Duw yn cymryd y bendithion hynny i ffwrdd. Yma gorwedd y gwrthdaro. Felly Duw wedyn yn caniatáu Satan i gystuddio Job i brofi ei gariad a'i ffyddlondeb iddo'i hun. Darllenwch bennod 1: 21 a 22. Pasiodd Job y prawf hwn. Mae’n dweud, “Yn hyn i gyd ni phechodd Job, na beio Duw.” Ym mhennod 2 mae Satan eto'n herio Duw i brofi Job. Unwaith eto mae Duw yn caniatáu i Satan gystuddio Job. Mae Job yn ymateb yn 2:10, “a dderbyniwn ddaioni gan Dduw ac nid adfyd.” Mae’n dweud yn 2:10, “Yn hyn i gyd ni phechodd Job â’i wefusau.”

Sylwch na allai Satan wneud dim heb ganiatâd Duw, ac mae'n gosod y terfynau. Mae’r Testament Newydd yn nodi hyn yn Luc 22:31 sy’n dweud, “Simon, mae Satan wedi dymuno eich cael chi.” Mae'r NASB yn ei roi fel hyn gan ddweud, fe wnaeth Satan “fynnu caniatâd i'ch didoli fel gwenith.” Darllenwch Effesiaid 6: 11 a 12. Mae'n dweud wrthym ni, “Gwisgwch yr arfwisg gyfan neu Dduw” ac i “sefyll yn erbyn cynlluniau'r diafol. Oherwydd nid yn erbyn cnawd a gwaed y mae ein brwydr, ond yn erbyn y llywodraethwyr, yn erbyn yr awdurdodau, yn erbyn pwerau'r byd tywyll hwn ac yn erbyn grymoedd ysbrydol drygioni yn y teyrnasoedd nefol. ” Byddwch yn glir. Yn hyn i gyd nid oedd Job wedi pechu. Rydyn ni mewn brwydr.

Nawr ewch yn ôl at I Pedr 5: 8 a darllenwch ymlaen. Yn y bôn mae'n egluro llyfr Job. Mae'n dweud, “ond gwrthsefyll ef (y diafol), yn gadarn yn eich ffydd, gan wybod bod yr un profiadau o ddioddefaint yn cael eu cyflawni gan eich brodyr sydd yn y byd. Ar ôl i chi ddioddef am ychydig, bydd Duw pob gras, a’ch galwodd at ei ogoniant tragwyddol yng Nghrist, Ei Hun yn berffaith, yn eich cadarnhau, yn eich cryfhau ac yn eich sefydlu. ” Mae hwn yn rheswm cryf dros ddioddef, ynghyd â'r ffaith bod dioddefaint yn rhan o unrhyw frwydr. Pe na baem byth yn cael ein rhoi ar brawf byddem yn cael ein bwydo â llwy a byth yn aeddfedu. Wrth brofi rydyn ni'n dod yn gryfach ac rydyn ni'n gweld ein gwybodaeth am Dduw yn cynyddu, rydyn ni'n gweld Pwy yw Duw mewn ffyrdd newydd ac mae ein perthynas ag Ef yn dod yn gryfach.

Yn Rhufeiniaid 1:17 dywed, “bydd y cyfiawn yn byw trwy ffydd.” Dywed Hebreaid 11: 6, “heb ffydd mae’n amhosib plesio Duw.” Dywed 2 Corinthiaid 5: 7, “Cerddwn trwy ffydd, nid trwy olwg.” Efallai nad ydym yn deall hyn, ond mae'n ffaith. Rhaid inni ymddiried yn Nuw yn hyn oll, mewn unrhyw ddioddefaint y mae'n ei ganiatáu.

Ers cwymp Satan (Darllenwch Eseciel 28: 11-19; Eseia 14: 12-14; Datguddiad 12:10.) Mae’r gwrthdaro hwn wedi bodoli ac mae Satan yn dymuno troi pob un ohonom oddi wrth Dduw. Ceisiodd Satan hyd yn oed demtio Iesu i ddrwgdybio ei Dad (Mathew 4: 1-11). Dechreuodd gydag Eve yn yr ardd. Sylwch, temtiodd Satan hi trwy ei chael i gwestiynu cymeriad Duw, Ei gariad a'i ofal amdani. Awgrymodd Satan fod Duw yn cadw rhywbeth da oddi wrthi ac roedd yn gariadus ac yn annheg. Mae Satan bob amser yn ceisio cymryd drosodd teyrnas Dduw a throi Ei bobl yn ei erbyn.

Rhaid inni weld dioddefaint Job a'n un ni yng ngoleuni'r “rhyfel” hwn lle mae Satan yn gyson yn ceisio ein temtio i newid ochrau a'n gwahanu oddi wrth Dduw. Cofiwch fod Duw wedi datgan bod Job yn gyfiawn ac yn ddi-fai. Nid oes unrhyw arwydd o dditiad o bechod yn erbyn Job hyd yn hyn yn y cyfrif. Ni chaniataodd Duw y dioddefaint hwn oherwydd unrhyw beth yr oedd Job wedi'i wneud. Nid oedd yn ei farnu, yn ddig gydag ef nac wedi rhoi'r gorau i'w garu.

Nawr mae ffrindiau Job, sy'n amlwg yn credu bod dioddefaint oherwydd pechod, yn mynd i mewn i'r llun. Ni allaf ond cyfeirio at yr hyn y mae Duw yn ei ddweud amdanynt, a dweud bod yn ofalus i beidio â barnu eraill, wrth iddynt farnu Job. Ceryddodd Duw nhw. Dywed Job 42: 7 & 8, “Ar ôl i’r ARGLWYDD ddweud y pethau hyn wrth Job, dywedodd wrth Eliffas y Temaniad,‘ Myfi yw dig gyda chi a'ch dau ffrind, oherwydd nid ydych wedi siarad amdanaf yr hyn sy'n iawn fel sydd gan fy ngwas Job. Felly nawr cymerwch saith tarw a saith hwrdd ac ewch at fy ngwas Job ac aberthwch boethoffrwm drosoch eich hunain. Bydd fy ngwas Job yn gweddïo drosoch chi, a byddaf yn derbyn ei weddi ac nid yn delio â chi yn ôl eich ffolineb. Nid ydych wedi siarad amdanaf yr hyn sy'n iawn, fel y gwnaeth fy ngwas Job. '”Roedd Duw yn ddig gyda nhw am yr hyn yr oeddent wedi'i wneud, gan ddweud wrthynt am offrymu aberth i Dduw. Sylwch fod Duw wedi gwneud iddyn nhw fynd at Job a gofyn i Job weddïo drostyn nhw, oherwydd nad oedden nhw wedi siarad y gwir amdano fe fel roedd Job.

Yn eu holl ddeialog (3: 1-31: 40), roedd Duw yn dawel. Gofynasoch am i Dduw fod yn dawel i chi. Nid yw'n dweud mewn gwirionedd pam roedd Duw mor dawel. Weithiau efallai ei fod yn aros i ni ymddiried ynddo, cerdded trwy ffydd, neu wir chwilio am ateb, o bosib yn yr Ysgrythur, neu ddim ond bod yn dawel a meddwl am bethau.

Gadewch i ni edrych yn ôl i weld beth sydd wedi dod yn Job. Mae Job wedi bod yn cael trafferth gyda beirniadaeth gan ei ffrindiau “fel y’u gelwir” sy’n benderfynol o brofi bod adfyd yn deillio o bechod (Job 4: 7 & 8). Rydym yn gwybod bod Duw yn ceryddu Job yn y penodau olaf. Pam? Beth mae Job yn ei wneud yn anghywir? Pam mae Duw yn gwneud hyn? Mae'n ymddangos fel na phrofwyd ffydd Job. Nawr mae'n cael ei brofi'n ddifrifol, mae'n debyg y bydd mwy na'r mwyafrif ohonom ni byth. Rwy’n credu mai rhan o’r profion hyn yw condemniad ei “ffrindiau.” Yn fy mhrofiad ac arsylwi, credaf fod barn a chondemniad gan gredinwyr eraill yn dreial ac yn digalonni gwych. Cofiwch fod gair Duw yn dweud i beidio â barnu (Rhufeiniaid 14:10). Yn hytrach mae'n ein dysgu i “annog ein gilydd” (Hebreaid 3:13).

Tra bydd Duw yn barnu ein pechod ac yn un rheswm posib dros ddioddef, nid dyna'r rheswm bob amser, fel yr awgrymodd y “ffrindiau”. Mae gweld pechod amlwg yn un peth, gan dybio ei fod yn beth arall. Y nod yw adfer, nid rhwygo a chondemnio. Mae Job yn gwylltio gyda Duw a'i dawelwch ac yn dechrau cwestiynu Duw a mynnu atebion. Mae'n dechrau cyfiawnhau ei ddicter.

Ym mhennod 27: 6 dywed Job, “Byddaf yn cynnal fy nghyfiawnder.” Yn ddiweddarach mae Duw yn dweud bod Job wedi gwneud hyn trwy gyhuddo Duw (Job 40: 8). Ym mhennod 29 mae Job yn amau, gan gyfeirio at fendith Duw ef yn yr amser gorffennol a dweud nad yw Duw gydag ef mwyach. Mae bron fel petai he yn dweud bod Duw wedi ei garu gynt. Cofiwch fod Mathew 28:20 yn dweud nad yw hyn yn wir am fod Duw yn rhoi’r addewid hwn, “Ac rydw i gyda chi bob amser, hyd yn oed hyd ddiwedd yr oes.â Dywed Hebreaid 13: 5, “Ni fyddaf byth yn eich gadael nac yn eich gadael.” Ni adawodd Duw Job erioed ac yn y pen draw siaradodd ag ef yn union fel y gwnaeth gydag Adda ac Efa.

Mae angen i ni ddysgu parhau i gerdded trwy ffydd - nid trwy olwg (neu deimladau) ac i ymddiried yn ei addewidion, hyd yn oed pan na allwn “deimlo” ei bresenoldeb a heb dderbyn ateb i’n gweddïau eto. Yn Job 30:20 dywed Job, “O Dduw, nid ydych yn fy ateb.” Nawr mae'n dechrau cwyno. Ym mhennod 31 mae Job yn cyhuddo Duw o beidio â gwrando arno a dweud y byddai'n dadlau ac yn amddiffyn ei gyfiawnder gerbron Duw pe bai Duw yn unig yn gwrando (Job 31:35). Darllenwch Job 31: 6. Ym mhennod 23: 1-5 mae Job hefyd yn cwyno wrth Dduw, oherwydd nid yw’n ateb. Mae Duw yn dawel - mae'n dweud nad yw Duw yn rhoi rheswm iddo am yr hyn y mae wedi'i wneud. Nid oes raid i Dduw ateb i Job na ninnau. Allwn ni ddim mynnu dim gan Dduw. Gweld beth mae Duw yn ei ddweud wrth Job pan mae Duw yn siarad. Dywed Job 38: 1, “Pwy yw hwn sy’n siarad heb wybodaeth?” Dywed Job 40: 2 (NASB), “A fydd y diffygiwr yn ymgiprys â’r Hollalluog?” Yn Job 40: 1 a 2 (NIV) dywed Duw fod Job yn “ei ddadlau,” yn “ei gywiro” ac yn ei “gyhuddo”. Mae Duw yn gwrthdroi’r hyn y mae Job yn ei ddweud, trwy fynnu bod ateb Job Mae ei cwestiynau. Dywed adnod 3, “Byddaf yn cwestiynu Chi a byddwch yn ateb me. ” Ym mhennod 40: 8 dywed Duw, “A fyddech chi'n difrïo fy nghyfiawnder? A fyddech chi'n fy condemnio i gyfiawnhau'ch hun? ” Pwy sy'n mynnu beth ac o bwy?

Yna mae Duw eto'n herio Job gyda'i allu fel ei Greawdwr, nad oes ateb iddo. Yn y bôn, mae Duw yn dweud, “Duw ydw i, Creawdwr ydw i, peidiwch â difrïo Pwy ydw i. Peidiwch â chwestiynu Fy nghariad, Fy nghyfiawnder, oherwydd yr wyf yn DDUW, y Creawdwr. ”

Nid yw Duw yn dweud bod Job wedi ei gosbi am bechod yn y gorffennol ond mae'n dweud, “Peidiwch â'm cwestiynu, oherwydd Duw yn unig ydw i.” Nid ydym mewn unrhyw sefyllfa i ofyn am Dduw. Ef yn unig yw Sofran. Cofiwch fod Duw eisiau inni ei gredu. Y ffydd sy'n ei blesio. Pan mae Duw yn dweud wrthym ei fod yn gyfiawn ac yn gariadus, mae am inni ei gredu. Gadawodd ymateb Duw Job heb ateb na chyfeiriad ond i edifarhau ac addoli.

Yn Job 42: 3 dyfynnir bod Job yn dweud, “Siawns na siaradais am bethau nad oeddwn yn eu deall, pethau rhyfeddol i mi eu gwybod.” Yn Job 40: 4 (NIV) dywed Job, “Rwy’n annheilwng.” Dywed yr NASB, “Rwy’n ddibwys.” Yn Job 40: 5 dywed Job, “Nid oes gennyf ateb,” ac yn Job 42: 5 dywed, “Roedd fy nghlustiau wedi clywed amdanoch chi, ond nawr mae fy llygaid wedi eich gweld chi.” Yna dywed, “Rwy’n dirmygu fy hun ac yn edifarhau mewn llwch a lludw.” Bellach mae ganddo lawer mwy o ddealltwriaeth o Dduw, yr un cywir.

Mae Duw bob amser yn barod i faddau ein camweddau. Rydyn ni i gyd yn methu a ddim yn ymddiried yn Nuw weithiau. Meddyliwch am rai pobl yn yr Ysgrythur a fethodd ar ryw adeg wrth gerdded gyda Duw, fel Moses, Abraham, Elias neu Jona neu a oedd yn camddeall yr hyn yr oedd Duw yn ei wneud fel Naomi a aeth yn chwerw a beth am Pedr, a wadodd Grist. A wnaeth Duw roi'r gorau i'w caru? Na! Roedd yn amyneddgar, yn hirhoedlog ac yn drugarog ac yn maddau.

Disgyblaeth

Mae'n wir bod Duw yn casáu pechod, ac yn union fel ein tadau dynol Bydd yn ein disgyblu a'n cywiro os ydyn ni'n parhau i bechu. Efallai y bydd yn defnyddio amgylchiadau i’n barnu, ond Ei bwrpas yw, fel rhiant, ac allan o’i gariad tuag atom, ein hadfer i gymdeithasu ag Ef ei hun. Mae'n amyneddgar ac yn hirhoedlog ac yn drugarog ac yn barod i faddau. Fel tad dynol Mae eisiau inni “dyfu i fyny” a bod yn gyfiawn ac yn aeddfed. Pe na bai'n ein disgyblu byddem yn cael ein difetha, plant anaeddfed.

Efallai y bydd hefyd yn gadael inni ddioddef canlyniadau ein pechod, ond nid yw'n ein digalonni nac yn stopio ein caru. Os ymatebwn yn gywir a chyfaddef ein pechod a gofyn iddo ein helpu i newid, byddwn yn dod yn debycach i'n Tad. Dywed Hebreaid 12: 5, “Fy mab, peidiwch â goleuo disgyblaeth yr Arglwydd (dirmygu) a pheidiwch â cholli calon pan fydd yn eich ceryddu, oherwydd mae’r Arglwydd yn disgyblu’r rhai y mae’n eu caru, ac yn cosbi pawb y mae’n eu derbyn fel mab.” Yn adnod 7 mae'n dweud, “y mae'r Arglwydd yn ei garu Mae'n disgyblu. Am yr hyn nad yw mab yn ddisgybledig ”ac mae adnod 9 yn dweud,“ Ar ben hynny rydyn ni i gyd wedi cael tadau dynol a oedd yn ein disgyblu ac roedden ni’n eu parchu amdano. Faint mwy y dylem ei gyflwyno i Dad ein hysbryd a byw. ” Dywed adnod 10, “Mae Duw yn ein disgyblu er ein daioni er mwyn inni ei rannu yn ei sancteiddrwydd.”

“Nid oes unrhyw ddisgyblaeth yn ymddangos yn ddymunol ar y pryd, ond yn boenus, fodd bynnag mae’n cynhyrchu cynhaeaf o gyfiawnder a heddwch i’r rhai sydd wedi’u hyfforddi ganddo.”

Mae Duw yn ein disgyblu i'n gwneud ni'n gryfach. Er na wnaeth Job erioed wadu Duw, gwnaeth ddiffyg ymddiriedaeth ac anfri ar Dduw a dweud bod Duw yn annheg, ond pan geryddodd Duw ef, edifarhaodd a chydnabu ei fai ac adferodd Duw ef. Ymatebodd Job yn gywir. Methodd eraill fel David a Peter hefyd ond fe wnaeth Duw eu hadfer hefyd.

Dywed Eseia 55: 7, “Gadewch i’r drygionus gefnu ar ei ffordd a’r dyn anghyfiawn ei feddyliau, a dychwel at yr Arglwydd, oherwydd bydd yn trugarhau wrtho a bydd yn maddau’n helaeth (dywed NIV yn rhydd).”

Os byddwch chi byth yn cwympo neu'n methu, cymhwyswch 1 Ioan 1: 9 a chydnabod eich pechod fel y gwnaeth Dafydd a Phedr ac fel y gwnaeth Job. Bydd yn maddau, Mae'n addo. Mae tadau dynol yn cywiro eu plant ond gallant wneud camgymeriadau. Nid yw Duw yn gwneud hynny. Mae ef i gyd yn gwybod. Mae'n berffaith. Mae'n deg ac yn gyfiawn ac mae'n caru chi.

Pam mae Duw yn Silent

Codasoch y cwestiwn pam roedd Duw yn dawel wrth weddïo. Roedd Duw yn dawel wrth brofi Job hefyd. Ni roddir unrhyw reswm, ond dim ond dyfarniadau y gallwn eu rhoi. Efallai ei fod angen yr holl beth i chwarae allan i ddangos y gwir i Satan neu efallai nad oedd ei waith yng nghalon Job wedi gorffen eto. Efallai nad ydym yn barod am yr ateb eto chwaith. Duw yw'r unig Un sy'n gwybod, mae'n rhaid i ni ymddiried ynddo.

Mae Salm 66:18 yn rhoi ateb arall, mewn darn am weddi, mae’n dweud, “Os ydw i’n ystyried anwiredd yn fy nghalon ni fydd yr Arglwydd yn fy nghlywed.” Roedd Job yn gwneud hyn. Peidiodd ag ymddiried a dechrau cwestiynu. Gall hyn fod yn wir amdanon ni hefyd.

Gall fod rhesymau eraill hefyd. Efallai ei fod yn ceisio'ch annog chi i ymddiried, i gerdded trwy ffydd, nid trwy'r golwg, profiadau na theimladau. Mae ei ddistawrwydd yn ein gorfodi i ymddiried ynddo a'i geisio. Mae hefyd yn ein gorfodi i fod yn barhaus mewn gweddi. Yna rydyn ni'n dysgu mai Duw yn wirioneddol sy'n rhoi ein hatebion i ni, ac yn ein dysgu i fod yn ddiolchgar a gwerthfawrogi popeth y mae'n ei wneud i ni. Mae'n ein dysgu mai Ef yw ffynhonnell yr holl fendithion. Cofiwch Iago 1:17, “Mae pob rhodd dda a pherffaith oddi uchod, yn dod i lawr oddi wrth Dad y goleuadau nefol, nad yw’n newid fel cysgodion cyfnewidiol. ”Yn yr un modd â Job efallai na fyddwn ni byth yn gwybod pam. Efallai y byddwn ni, fel gyda Job, yn cydnabod Pwy yw Duw, mai Ef yw ein Creawdwr, nid ni Ef. Nid ef yw ein gwas y gallwn ddod iddo a mynnu bod ein hanghenion a'n dymuniadau yn cael eu diwallu. Nid oes raid iddo hyd yn oed roi rhesymau inni am ei weithredoedd, er ei fod lawer gwaith yn gwneud hynny. Rydyn ni i'w anrhydeddu a'i addoli, oherwydd Duw ydy e.

Mae Duw eisiau inni ddod ato, yn rhydd ac yn eofn ond yn barchus ac yn ostyngedig. Mae'n gweld ac yn clywed pob angen a chais cyn i ni ofyn, felly mae pobl yn gofyn, “Pam gofyn, pam gweddïo?” Rwy'n credu ein bod ni'n gofyn ac yn gweddïo felly rydyn ni'n sylweddoli ei fod yno ac mae'n real ac yntau yn ein clywed a'n hateb oherwydd ei fod yn ein caru ni. Mae e mor dda. Fel y dywed Rhufeiniaid 8:28, Mae bob amser yn gwneud yr hyn sydd orau i ni.

Rheswm arall nad ydym yn cael ein cais yw nad ydym yn gofyn amdano Mae ei i'w wneud, neu nid ydym yn gofyn yn ôl ei ewyllys ysgrifenedig fel y'i datgelir yng Ngair Duw. Dywed I Ioan 5:14, “Ac os ydyn ni’n gofyn unrhyw beth yn ôl ei ewyllys rydyn ni’n gwybod ei fod yn ein clywed ni ... rydyn ni’n gwybod bod gennym ni’r cais rydyn ni wedi’i ofyn ganddo.” Cofiwch fod Iesu wedi gweddïo, “nid fy ewyllys i ond yr eiddoch yn cael ei wneud.” Gweler hefyd Mathew 6:10, Gweddi’r Arglwydd. Mae'n ein dysgu i weddïo, “Gwneler dy ewyllys, ar y ddaear fel y mae yn y nefoedd.”

Edrychwch ar Iago 4: 2 am fwy o resymau dros weddi heb ei hateb. Mae'n dweud, "Nid oes gennych chi oherwydd nad ydych chi'n gofyn." Yn syml, nid ydym yn trafferthu gweddïo a gofyn. Mae'n mynd ymlaen yn adnod tri, “Rydych chi'n gofyn a ddim yn derbyn oherwydd eich bod chi'n gofyn gyda chymhellion anghywir (dywed KJV ofyn amiss) er mwyn i chi allu ei yfed ar eich chwantau eich hun.” Mae hyn yn golygu ein bod ni'n hunanol. Dywedodd rhywun ein bod yn defnyddio Duw fel ein peiriant gwerthu personol.

Efallai y dylech chi astudio pwnc gweddi o'r Ysgrythur yn unig, nid rhyw lyfr neu gyfres o syniadau dynol ar weddi. Ni allwn ennill na mynnu unrhyw beth gan Dduw. Rydyn ni'n byw mewn byd sy'n rhoi ein hunain yn gyntaf ac rydyn ni'n ystyried Duw fel rydyn ni'n ei wneud â phobl eraill, rydyn ni'n mynnu eu bod nhw'n ein rhoi ni'n gyntaf ac yn rhoi'r hyn rydyn ni ei eisiau i ni. Rydyn ni am i Dduw ein gwasanaethu ni. Mae Duw eisiau inni ddod ato gyda cheisiadau, nid galwadau.

Dywed Philipiaid 4: 6, “Byddwch yn bryderus am ddim, ond ym mhopeth trwy weddi ac ymbil, gyda diolchgarwch, gadewch i'ch ceisiadau gael eu gwneud yn hysbys i Dduw.” Dywed I Pedr 5: 6, “Darostyngwch eich hunain, felly, dan law nerthol Duw, er mwyn iddo eich codi mewn da bryd.” Dywed Micah 6: 8, “Mae wedi dangos i chi O ddyn, beth sy’n dda. A beth mae'r ARGLWYDD yn gofyn amdanoch chi? Gweithredu’n gyfiawn ac i garu trugaredd a cherdded yn ostyngedig gyda’ch Duw. ”

Casgliad

Mae llawer i'w ddysgu gan Job. Ymateb cyntaf Job i brofi oedd un o ffydd (Job 1:21). Dywed yr Ysgrythur y dylem “gerdded trwy ffydd ac nid trwy olwg” (2 Corinthiaid 5: 7). Ymddiried yn gyfiawnder, tegwch a chariad Duw. Os ydyn ni'n cwestiynu Duw, rydyn ni'n rhoi ein hunain uwchlaw Duw, gan wneud ein hunain yn Dduw. Rydyn ni'n gwneud ein hunain yn farnwr Barnwr yr holl ddaear. Mae gan bob un ohonom gwestiynau ond mae angen i ni anrhydeddu Duw fel Duw a phan fyddwn yn methu fel Job yn ddiweddarach roedd angen i ni edifarhau sy'n golygu “newid ein meddyliau” fel y gwnaeth Job, cael persbectif newydd o bwy yw Duw - y Creawdwr Hollalluog, a addolwch Ef fel y gwnaeth Job. Mae angen i ni gydnabod ei bod yn anghywir barnu Duw. Nid yw “natur” Duw byth yn y fantol. Ni allwch benderfynu Pwy yw Duw na beth ddylai wneud. Ni allwch newid Duw mewn unrhyw ffordd.

Dywed Iago 1: 23 a 24 fod Gair Duw fel drych. Mae'n dweud, “Mae unrhyw un sy'n gwrando ar y gair ond nad yw'n gwneud yr hyn mae'n ei ddweud fel dyn sy'n edrych ar ei wyneb mewn drych ac, ar ôl edrych arno'i hun, yn mynd i ffwrdd ac yn anghofio ar unwaith sut olwg sydd arno.” Rydych chi wedi dweud i Dduw roi'r gorau i garu Job a chi. Mae'n amlwg na wnaeth ac mae Gair Duw yn dweud bod ei gariad yn dragwyddol ac nad yw'n methu. Fodd bynnag, rydych chi wedi bod yn union fel Job yn yr ystyr eich bod chi wedi “tywyllu Ei gyngor.” Rwy’n credu bod hyn yn golygu eich bod wedi ei “ddifrïo” Ef, Ei ddoethineb, ei bwrpas, ei gyfiawnder, ei farnedigaethau a’i gariad. Rydych chi, fel Job, yn “dod o hyd i fai” gyda Duw.

Edrychwch ar eich hun yn glir yn nrych “Job.” Ai chi yw'r un “ar fai” fel yr oedd Job? Yn yr un modd â Job, mae Duw bob amser yn barod i faddau os ydyn ni'n cyfaddef ein bai (I Ioan 1: 9). Mae'n gwybod ein bod ni'n ddynol. Mae plesio Duw yn ymwneud â ffydd. Nid yw duw rydych chi'n ei wneud yn eich meddwl yn real, dim ond y Duw yn yr Ysgrythur sy'n real.

Cofiwch ar ddechrau'r stori, ymddangosodd Satan gyda chriw gwych o angylion. Mae'r Beibl yn dysgu bod yr angylion yn dysgu am Dduw gennym ni (Effesiaid 3: 10 ac 11). Cofiwch hefyd, bod gwrthdaro mawr yn digwydd.

Pan rydyn ni’n “anfri ar Dduw,” pan rydyn ni’n galw Duw yn annheg ac yn anghyfiawn ac yn annysgwyliadwy, rydyn ni’n ei ddifrïo o flaen yr holl angylion. Rydyn ni'n galw Duw yn gelwyddgi. Cofiwch fod Satan, yng Ngardd Eden wedi difrïo Duw at Efa, gan awgrymu ei fod yn anghyfiawn ac yn annheg ac yn annysgwyliadwy. Gwnaeth Job yr un peth yn y pen draw ac felly hefyd ninnau. Rydyn ni'n anonestu Duw o flaen y byd a gerbron yr angylion. Yn lle hynny mae'n rhaid i ni ei anrhydeddu. Ar ochr pwy ydyn ni? Ein dewis ni yn unig yw'r dewis.

Gwnaeth Job ei ddewis, edifarhaodd, hynny yw, newidiodd ei feddwl am Pwy oedd Duw, datblygodd well dealltwriaeth o Dduw a phwy oedd mewn perthynas â Duw. Dywedodd ym mhennod 42, adnodau 3 a 5: “siawns na siaradais am bethau nad oeddwn yn eu deall, pethau rhy fendigedig imi eu gwybod… ond nawr mae fy llygaid wedi eich gweld. Felly dwi'n dirmygu fy hun ac edifarhau mewn llwch a lludw. " Cydnabu Job ei fod wedi “ymgiprys” gyda’r Hollalluog ac nid dyna oedd ei le.

Edrychwch ar ddiwedd y stori. Derbyniodd Duw ei gyfaddefiad a'i adfer a'i fendithio'n ddwbl. Dywed Job 42: 10 & 12, “Gwnaeth yr Arglwydd ef yn llewyrchus eto a rhoddodd iddo ddwywaith cymaint ag yr oedd o’r blaen ... Bendithiodd yr Arglwydd ran olaf bywyd Job yn fwy na’r cyntaf.”

Os ydym yn mynnu Duw ac yn ymgiprys ac yn “meddwl heb wybodaeth,” rhaid i ninnau hefyd ofyn i Dduw faddau i ni a “cherdded yn ostyngedig gerbron Duw” (Micha 6: 8). Mae hyn yn dechrau gyda'n cydnabod pwy yw Ef mewn perthynas â ni'n hunain, a chredu'r gwir fel y gwnaeth Job. Dywed corws poblogaidd yn seiliedig ar Rhufeiniaid 8:28, “Mae'n gwneud popeth er ein lles.” Dywed yr Ysgrythur fod gan ddioddefaint bwrpas Dwyfol ac os yw am ein disgyblu, mae hynny er ein lles. Dywed I Ioan 1: 7 “gerdded yn y goleuni,” sef ei Air datguddiedig, Gair Duw.

Credwn yn y Greadigaeth oherwydd bod yr Ysgrythurau, ac nid ym mhenodau un a dau Genesis yn unig, yn ei dysgu'n glir. Byddai rhai yn dweud bod yr Ysgrythur yn awdurdodol pan mae'n sôn am ffydd a moesoldeb, ond nid pan mae'n sôn am wyddoniaeth a hanes. Er mwyn dweud hynny, mae'n rhaid iddyn nhw anwybyddu un o'r darnau amlycaf ar foesoldeb, y Deg Gorchymyn. Dywed Exodus 20:11, “Oherwydd ymhen chwe diwrnod gwnaeth yr ARGLWYDD y nefoedd a’r ddaear, y môr, a phopeth sydd ynddynt, ond gorffwysodd ar y seithfed dydd. Felly bendithiodd yr ARGLWYDD y dydd Saboth a'i wneud yn sanctaidd. ”

 

Rhaid iddyn nhw hefyd anwybyddu geiriau Iesu yn Mathew 19: 4-6. Mae'n dweud, “Onid ydych chi wedi darllen,” atebodd, “bod y Creawdwr ar y dechrau 'wedi eu gwneud yn ddynion a menywod,' a dywedodd, 'Am y rheswm hwn bydd dyn yn gadael ei dad a'i fam ac yn unedig â'i wraig , a bydd y ddau yn dod yn un cnawd '? Felly nid dau bellach ydyn nhw, ond un cnawd. Felly, beth mae Duw wedi uno, peidiwch â gwahanu neb. ” Mae Iesu'n dyfynnu Genesis yn uniongyrchol.

Neu ystyriwch eiriau Paul yn Actau 17: 24-26. Dywedodd, “Arglwydd y nefoedd a’r ddaear yw’r Duw a wnaeth y byd a phopeth ynddo ac nid yw’n byw mewn temlau a adeiladwyd gan ddwylo dynol… O un dyn gwnaeth yr holl genhedloedd, y dylent fyw yn yr holl ddaear.” Dywed Paul hefyd yn Rhufeiniaid 5:12, “Felly, yn yr un modd ag yr aeth pechod i’r byd trwy un dyn, a marwolaeth trwy bechod, ac fel hyn y daeth marwolaeth i bawb, oherwydd i bawb bechu -”

Mae esblygiad yn dinistrio'r sylfaen ar gyfer adeiladu cynllun iachawdwriaeth. Mae'n gwneud marwolaeth yn fodd i wneud cynnydd esblygiadol, nid canlyniad pechod. Ac os nad marwolaeth yw'r gosb am bechod, yna sut gallai marwolaeth Iesu dalu am bechod?

 

Rydym yn credu yn y Creu hefyd oherwydd ein bod yn credu bod ffeithiau gwyddoniaeth yn amlwg yn ei gefnogi. Daw'r dyfyniadau canlynol o ON TARDDIAD RHYWOGAETHAU, Charles Darwin, ailargraffiad gan Wasg Prifysgol Harvard, 1964.

Page 95 “Dim ond trwy gadw a chronni addasiadau anfeidrol fach a etifeddwyd y gall detholiad naturiol weithredu, pob un yn broffidiol i'r cadwedig."

“Pe bai modd ei ddangos na oedd unrhyw organ gymhleth yn bodoli, na ellid fod wedi ei ffurfio o ganlyniad i nifer o addasiadau bach yn olynol, byddai fy theori yn chwalu’n llwyr.”

Page 194 “dim ond trwy fanteisio ar amrywiadau bach olynol y gall gweithredu yn naturiol weithredu; ni all hi byth gymryd naid, ond rhaid iddi symud ymlaen trwy'r camau byrraf ac arafaf. "

Page 282 “mae'n rhaid bod nifer y cysylltiadau canolradd a throsiannol, rhwng yr holl rywogaethau byw a diflanedig, wedi bod yn anhygoel o fawr.”

Page 302 “Os yw nifer o rywogaethau, sy'n perthyn i'r un genera, neu deuluoedd, wedi dechrau bywyd mewn gwirionedd ar unwaith, byddai'r ffaith yn angheuol i'r theori disgyniad gydag addasiad araf trwy ddetholiad naturiol."

Tudalennau 463 a 464 “ar yr athrawiaeth hon o ddifodi anfeidredd cysylltiadau cysylltu, rhwng trigolion byw a diflanedig y byd, ac ar bob cyfnod yn olynol rhwng y rhywogaethau diflanedig a hŷn o hyd, pam nad yw pob ffurfiant daearegol yn cael ei gyhuddo o gysylltiadau o'r fath? Pam nad yw pob casgliad o weddillion ffosil yn fforddio tystiolaeth glir o raddiad a threigladiad ffurfiau bywyd? Nid ydym yn cwrdd â thystiolaeth o'r fath, a dyma'r un fwyaf amlwg a gorfodol o'r nifer o wrthwynebiadau y gellir eu hannog yn erbyn fy theori ... Dim ond ar y dybiaeth bod y cofnod daearegol yn llawer mwy amherffaith na'r mwyafrif o ddaearegwyr y gallaf ateb y cwestiynau a'r gwrthwynebiadau difrifol hyn. credu. ”

 

Daw'r dyfyniad canlynol gan GG Simpson, Tempo a Mode yn Evolution, Gwasg Prifysgol Columbia, Efrog Newydd, 1944

Page 105 “Mae gan aelodau cynharaf a mwyaf cyntefig pob archeb y cymeriadau trefnol sylfaenol eisoes, ac nid ydynt mewn unrhyw achos yn ddilyniant eithaf parhaus o un gorchymyn i'r llall yn hysbys. Yn y rhan fwyaf o achosion mae'r toriad mor finiog a'r bwlch mor fawr nes bod tarddiad y gorchymyn yn hapfasnachol ac yn destun dadl fawr. "

 

Mae'r dyfyniadau canlynol yn dod o GG Simpson, Ystyr Esblygiad, Gwasg Prifysgol Yale, New Haven, 1949

Page 107 Nid yw'r absenoldeb rheolaidd hwn o ffurflenni trosiannol wedi'i gyfyngu i famaliaid, ond mae'n ffenomen bron yn fyd-eang, fel y nodwyd ers amser maith gan baleontolegwyr. Mae'n wir am bron pob archeb o bob dosbarth o anifeiliaid. ”

“Yn hyn o beth mae tueddiad tuag at ddiffyg systematig yn y cofnod o hanes bywyd. Felly, mae'n bosibl honni nad yw trawsnewidiadau o'r fath yn cael eu cofnodi oherwydd nad oeddent yn bodoli, nad oedd y newidiadau trwy drawsnewid ond trwy esblygiad sydyn. ”

 

Rwy'n sylweddoli bod y dyfyniadau hynny braidd yn hen. Daw'r dyfyniad canlynol o Evolution: A Theory in Crisis gan Michael Denton, Bethesda, Maryland, Adler and Adler, 1986 sy'n cyfeirio at Hoyle, F. a Wickramasinghe, C, 1981, Evolution from Space, London, Dent and Sons tudalen 24. “Mae Hoyle a Wickamansinghe… yn amcangyfrif y siawns y bydd cell fyw syml yn dod i fodolaeth yn ddigymell fel 1 o bob 10/40,000 cais - tebygolrwydd gwarthus o fach… hyd yn oed pe bai’r bydysawd cyfan yn cynnwys cawl organig… A yw’n wirioneddol gredadwy y gallai prosesau ar hap fod wedi adeiladu realiti, y mae'r elfen leiaf ohoni - protein neu genyn swyddogaethol - yn gymhleth y tu hwnt i unrhyw beth a gynhyrchir gan ddeallusrwydd dyn? ”

 

Neu ystyriwch y dyfyniad hwn gan Colin Patterson, paleontolegydd a fu’n gweithio yn Amgueddfa Hanes Cenedlaethol Prydain rhwng 1962 a 1993, mewn llythyr personol at Luther Sunderland. “Mae pobl Gould ac Amgueddfa America yn anodd eu gwrthddweud pan ddywedant nad oes ffosiliau trosiannol ... byddaf yn ei osod ar y lein - nid oes un ffosil o’r fath y gallai rhywun wneud dadl ddwr drosto.” Dyfynnir Patterson gan Sunderland yn Enigma Darwin: Ffosiliau a Phroblemau Eraill. Luther D Sunderland, San Diego, Master Books, 1988, tudalen 89. Gould yw Stephen J Gould, a ddatblygodd “Damcaniaeth Ecwilibriwm Ataliedig” gyda Niles Eldridge i egluro sut y digwyddodd esblygiad heb adael unrhyw ffurfiau trosiannol yn y cofnod ffosil.

 

Hyd yn oed yn fwy diweddar, daeth Anthony Flew mewn cydweithrediad â Roy Varghesem allan yn 2007 gyda’r llyfr: There is a God: How the World’s Most Notorious Atheist Changed His Mind. Flew am nifer o flynyddoedd mae'n debyg oedd yr esblygwr mwyaf dyfynedig yn y byd. Yn y llyfr, dywed Flew mai cymhlethdod anhygoel y gell ddynol ac yn enwedig DNA a'i gorfododd i'r casgliad bod Creawdwr.

 

Mae'r dystiolaeth ar gyfer Creu a miloedd, nid biliynau o flynyddoedd yn gryf iawn. Ond yn hytrach na cheisio cyflwyno mwy o dystiolaeth, gadewch imi eich cyfeirio at ddwy wefan lle gallwch ddod o hyd i erthyglau gan wyddonwyr sydd â PhD, neu raddau cyfatebol, sy'n credu'n gryf yn y Creu ac sy'n gallu rhoi'r rhesymau gwyddonol dros y gred honno mewn modd cymhellol. Mae gwefan y Sefydliad Ymchwil Creu yn www.icr.org. Mae'r wefan ar gyfer Creation Ministries International yn www.creation.com.